ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ=ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΠΑΡΙΣ-ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1]ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ : ο ΠΑΡΙΣ.=Όταν ήταν να γεννηθεί ο Πάρις, η μητέρα του, η ΕΚΑΒΗ, είδε ένα όνειρο.
2]ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ= Αλε-Σι-Αντερ που σημαίνει γεννημένος από όνειρο.
3]ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ= Κιας σι Αντερ που σημαινει αυτη που εξηγει τα ονειρα
Σαν να μην εχουν και τοσο αδικο οι Αλβανοι γλωσσολογοι;
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
2]ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ= Αλε-Σι-Αντερ που σημαίνει γεννημένος από όνειρο.
3]ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ= Κιας σι Αντερ που σημαινει αυτη που εξηγει τα ονειρα
Σαν να μην εχουν και τοσο αδικο οι Αλβανοι γλωσσολογοι;
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
1]ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ=Απο το ρημα ΑΛΕΚΩ και ουχι Αλεξω [αποκρουω,εμποδιζω] και ΑΝΗΡ που σημαίνει αυτός που αποκρούει, εμποδίζει τους άνδρες.
Απο εδω προεκυψαν το Ελληνικο ονομα ΑΛΕΚΟΣ και το Αλβανικο ΛΕΚΑΣ
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΟ ΟΝΟΜΑ 'ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ' ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΛΑΣΓΙΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ
---------------------------------------------------------------------------------------
Ilias Stingas=Το ονομα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ σε ολες τις πελασγικες γλωσσες ως εξης: 1-]Ελληνικα = Αλεξανδρος 2] Λυκικα = Μουραζα (απο το μουρα - μουροj - μορναμαι =υπερασπιζομαι + ζα = γηρυς = φωνη) 3] Φρυγικα = Παρις (απο το παρναμαι =υπαρασπιζομαι) 4]Χεττιτικα = Μουρσιλις ( απο το μουρ=υπερασπιζομαι + σιλις ειτε απο το σιελ-(σ)ιαλλω =αγω ειτε απο το (ζ) σιλα-χ =βασιλευς .
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
2]ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ= Κασσάνδρα είναι σύνθετη λέξη από το κασς και άνδρα. Το κασς θα πρέπει να έχει την ίδια σημασία με το αρχαιοελληνικό αλέκω. Στα αλβανικά κjας σημαίνει αλέξω, απομακρύνω, αποχωρίζω. Άρα το πρώτο συνθετικό του ονόματος Κασσάνδρα είναι υπόλειμμα της πελασγικής εποχής, όπου ομιλείτο στον ελλαδικό χώρο η αλβανική.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
3]ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ : ο ΠΑΡΙΣ
Πάρις από το ΠΑΡΙΖΩ = καθίζω κάποιον κοντά μου, ή το ΠΑΡΙΣΟΩ = κάνω κάτι σχεδόν όμοιο, το εξισώνω.
Το όνομα Πάρις έχει προέλθει από το αριθμητικό επίθετο της Πελασγικής (Αρβανίτικης) "πάρ", που έναρθρα γράφεται ως "πάρ-ι" ή και "ι πάρ-ι" και που σημαίνει "πρώτος" και έναρθρα "ο πρώτος". Με μεταφορική δε έννοια ερμηνεύεται, είτε ως "ο πρώτος στη σειρά" (π,χ. πρωτότοκος), είτε ως "ο πρώτος σε αξία" (δηλαδή, πρώτος σε κάποιο χάρισμα). Ο Πάρις της Τροίας, όπως και η Ελένη της Σπάρτης, είχε και αυτός την φήμη του "πρώτου" σε ομορφιά.
Πάρις από το ΠΑΡΙΖΩ = καθίζω κάποιον κοντά μου, ή το ΠΑΡΙΣΟΩ = κάνω κάτι σχεδόν όμοιο, το εξισώνω.
Το όνομα Πάρις έχει προέλθει από το αριθμητικό επίθετο της Πελασγικής (Αρβανίτικης) "πάρ", που έναρθρα γράφεται ως "πάρ-ι" ή και "ι πάρ-ι" και που σημαίνει "πρώτος" και έναρθρα "ο πρώτος". Με μεταφορική δε έννοια ερμηνεύεται, είτε ως "ο πρώτος στη σειρά" (π,χ. πρωτότοκος), είτε ως "ο πρώτος σε αξία" (δηλαδή, πρώτος σε κάποιο χάρισμα). Ο Πάρις της Τροίας, όπως και η Ελένη της Σπάρτης, είχε και αυτός την φήμη του "πρώτου" σε ομορφιά.
Ο Πάρις, ήταν γνωστός με δύο ονόματα. Το "Αλέξανδρος" ήταν το κανονικό του όνομα και το "Πάρις" ήταν το ... επίθετό του. Δηλαδή, "Αλέξανδρος, ο πρώτος σε ομορφιά".
Παρ-ις =απο το φρυγικο παρ-ναμαι ( και βαρναμαι και μαρναμαι και μορναμαι= αποκρουω,υπερασπιζομαι ),αρα σωστα ο Ομηρος τον αποκαλει Αλεξανδρο , ειναι ταυτοσημα.
Όταν ήταν να γεννηθεί ο Πάρις, η μητέρα του, η ΕΚΑΒΗ, είδε ένα όνειρο. Πως κρατούσε μια δάδα και έβαζε φωτιές. Η κόρη της, η μάντισσα ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ, το θεώρησε κακό οιωνό, και της είπε να διώξει το μωρό όταν γεννηθεί. Εκείνη το άφησε σε μια κορυφή του όρους ΙΔΑ, της Τρωάδας. Τον Πάρι τον βρήκε ένας βοσκός και τον ανέθρεψε σαν παιδί του. Όταν μεγάλωσε, ο Πάρις, ερωτεύτηκε την νύμφη Οινώνη. Κάποτε, οι τρεις θεές, Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη, κρατώντας το μήλο που είχε ρίξει στον γάμο της Θέτιδας με τον Πηλέα (γονείς του Αχιλλέα), η θεά Έρις, και το οποίο έγραφε «Τη Καλλίστη», πήγαν στον Πάρι, τον βοσκό ακόμα, να κρίνει αυτός ποια θεά ήταν η πιο όμορφη και ποια θα έπρεπε να πάρει το μήλο. Κάθε μια του έταξε και κάτι, για να κερδίσει την εύνοιά του. Ο Πάρις έκρινε πως η προσφορά της Αφροδίτης, να του δώσει την «Ωραία Ελένη», την σύζυγο του Μενέλαου, βασιλιά της Σπάρτης, ήταν η καλύτερη προσφορά. Και έδωσε σε αυτήν το μήλο... Μετά από αυτό, εμφανίστηκε στην Τροία, στο παλάτι του Πρίαμου, και αποκάλυψε πως είναι γιος του. Η Κασσάνδρα τον αναγνώρισε και τον δέχτηκαν να μείνει μαζί τους. Ο Τρώας Πρίγκηπας πια, Πάρις, ξεκίνησε, μαζί με τον Αινεία, να επισκεφθεί την Σπάρτη για να πάρει το ‘δώρο’ του... Την Ελένη.
Το ιλλυρικό-αλβανικό υπόστρωμα της αρχαίας μακεδονικής
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ενώ τα δεδομένα για την αλβανική φύση της αρχαίας ηπειρωτικής γλώσσας είναι πενιχρά, τα δεδομένα για την αλβανική-ιλλυρική φύση της αρχαίας μακεδονικής είναι πιο πολλά και αρκετά πειστικά, ώστε ανέτως δυνάμεθα ότι το γλωσσικό υπόστρωμα της μακεδονικής πριν τον εξελληνισμό των Μακεδόνων ήταν αλβανικό. Στο λεξικό του Ησυχίου υπάρχουν μακεδονικές λέξεις, που δεν σημαίνουν τίποτα στα ελληνικά, ενώ μπορούν να ετυμολογηθούν από τα αλβανικά. Για παράδειγμα, η λέξη βαβρήν στα μακεδονικά σήμαινε υπόσταση ελαίου. Η λέξη ετυμολογείται από τις αλβανικές λέξεις βάjπου σημαίνει έλαιο και τη λέξη ρεν που είναι μετοχή του ρήματος bίε που σημαίνει πέφτω. Άρα βαβρήν εκ του βάjκαι ρεν = το έλαιο που πέφτει. Αυτό και από μόνο του αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη του ότι η αλβανική γλώσσα ομιλείτο στη Μακεδονία κατά τους αρχαίους χρόνους. Μια άλλη καθαρά αλβανική λέξη στα αρχαία μακεδονικά την οποία παραδίδει ο Φρύνιχος είναι η λέξη ρύμη που σημαίνει στενωπός. Η λέξη αυτή είναι η μετοχή του ρήματος ρύj(=εισέρχομαι) η οποία είναι ρύμε και σημαίνει εισερχόμενος. Άλλη αλβανική λέξη στα Μακεδονικά είναι το κάρπεα που σημαίνει όρχηση και σχετίζεται με την αλβανική λέξη καρτσέjπου σημαίνει χορεύω. Ομοίως και η μακεδονική λέξη σάρισα
μακρύ δόρυ) σχετίζεται με την αλβανική λέξη σάρρεα που σημαίνει πριόνι.
Παρ’ όλα αυτά οι νεοέλληνες ιστορικοί μας μιλάνε για μια καθαρά ελληνική αρχαία Μακεδονία, και ότι η Μακεδονία είναι 4000 χρόνια ελληνική. Και όμως οι αρχαίοι συγγραφείς ανατρέπουν αυτή την άποψη. Ο Θουκυδίδης στο Δ. 110 διηγείται ότι κατά τους χρόνους του ακόμη η χερσόννησος του Άθω κατωκείτο υπό συμμίκτων εθνών, βαρβάρων, ων οι πολυπληθέστεροι ήταν οι Πελασγοί. «Το δε πλείστον Πελασγικόν, των και Λήμνον τε ποτε και Αθήνας Τυρσηνών οικησάντων». Πώς λοιπόν ο Ευαγγελίδης θεωρεί τη Μακεδονία Ελληνική, όταν στην περιοχή αυτή κατοικούσαν Πελασγοί, Ιλλυριοί και Θράκες, λαοί που τους θεωρεί μη ελληνικούς; Και φυσικά ο Ευαγγελίδης αποσιωπά το γεγονός ότι ο Θουκυδίδης θεωρούσε τους Πελασγούς και τους Έλληνες το ίδιο έθνος, όπως γράφει ο Κούρτιος: «Ο Θουκυδίδης θεωρεί φανερώς τους κατοίκους της Ελλάδος απ’ αρχαιοτάτων χρόνων, Πελασγούς τε και Έλληνας, ως οπωσδήποτε αποτελούντας εν έθνος».
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αλβανικές λέξεις ανιχνεύονται σχεδόν σε όλες τις ελληνικές διαλέκτους. Για παράδειγμα, στα αρχαία λακωνικά υπήρχε το όνομα Κασσάνδρα, το οποίο ο Ησύχιος το μεταφράζει ως «Αλεξάνδρα εν Λακαιδεμονία». Αλέξανδρος είναι σύνθετη λέξη από το αλέκω και ανήρ που σημαίνει αυτός που αποκρούει, εμποδίζει τους άνδρες. Άρα το Κασσάνδρα είναι σύνθετη λέξη από το κασς και άνδρα. Το κασς θα πρέπει να έχει την ίδια σημασία με το αρχαιοελληνικό αλέκω. Στα αλβανικά κjας σημαίνει αλέξω, απομακρύνω, αποχωρίζω. Άρα το πρώτο συνθετικό του ονόματος Κασσάνδρα είναι υπόλειμμα της πελασγικής εποχής, όπου ομιλείτο στον ελλαδικό χώρο η αλβανική. Ομοίως αλβανική λέξη είναι και η λακωνική λέξη που διασώζει ο Ησύχιος διασάτηρ και σημαίνει «διαπαίζειν». Είναι τύπος απαρεμφάτου. Έχετε δει ελληνικό απαρέμφατο να λήγει σε –ηρ; Όχι!!! Και όμως η λέξη αυτή είναι αλβανικό απαρέμφατο, κατουσίαν γερούνδιο, που διεσώθη στη λακωνική. Το δια-σατήρ ετυμολογείται από το αλβανικό σάjτουρ που σημαίνει «το ονειδίζειν, εμπαίζειν». Δηλαδή το λακωνικό σάτηρ διατήρησε την κατάληξη του αλβανικοπελασγικού σάjτουρ. Από εκεί προέρχεται και η ελληνική λέξη σάτυρα. Στα αρχαία Κυπριακά υπάρχει η λέξη αγαθός που διασώζει ο Ησύχιος. Η λέξη αυτή σημαίνει σιωπά. Έχετε δει ελληνικό ρήμα τρίτου ενικού προσώπου να λήγει σε –ος; Στην πραγματικότητα αυτή η λέξη δεν είναι τίποτα άλλο από τις αλβανικές λέξεις ας γjα θος που σημαίνει «τίποτα δεν έλεγε», άρα σιωπά. Το ότι η αλβανική γλώσσα ομιλείτο στην Κύπρο τον 5ο αιώνα π.Χ. αποδεικνύεται πανηγυρικά από την αποκρυπτογράφηση υπό του Ιάκωβου Θωμόπουλου δύο κυπριακών συλλαβικών γραφών βάσει της αλβανικής
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΥΧΕΡΟ ΕΒΡΟΥ 20-8-2017 ΚΑΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ [Κ.Κotskas στο Φ.Β.]
Παρ-ις =απο το φρυγικο παρ-ναμαι ( και βαρναμαι και μαρναμαι και μορναμαι= αποκρουω,υπερασπιζομαι ),αρα σωστα ο Ομηρος τον αποκαλει Αλεξανδρο , ειναι ταυτοσημα.
Όταν ήταν να γεννηθεί ο Πάρις, η μητέρα του, η ΕΚΑΒΗ, είδε ένα όνειρο. Πως κρατούσε μια δάδα και έβαζε φωτιές. Η κόρη της, η μάντισσα ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ, το θεώρησε κακό οιωνό, και της είπε να διώξει το μωρό όταν γεννηθεί. Εκείνη το άφησε σε μια κορυφή του όρους ΙΔΑ, της Τρωάδας. Τον Πάρι τον βρήκε ένας βοσκός και τον ανέθρεψε σαν παιδί του. Όταν μεγάλωσε, ο Πάρις, ερωτεύτηκε την νύμφη Οινώνη. Κάποτε, οι τρεις θεές, Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη, κρατώντας το μήλο που είχε ρίξει στον γάμο της Θέτιδας με τον Πηλέα (γονείς του Αχιλλέα), η θεά Έρις, και το οποίο έγραφε «Τη Καλλίστη», πήγαν στον Πάρι, τον βοσκό ακόμα, να κρίνει αυτός ποια θεά ήταν η πιο όμορφη και ποια θα έπρεπε να πάρει το μήλο. Κάθε μια του έταξε και κάτι, για να κερδίσει την εύνοιά του. Ο Πάρις έκρινε πως η προσφορά της Αφροδίτης, να του δώσει την «Ωραία Ελένη», την σύζυγο του Μενέλαου, βασιλιά της Σπάρτης, ήταν η καλύτερη προσφορά. Και έδωσε σε αυτήν το μήλο... Μετά από αυτό, εμφανίστηκε στην Τροία, στο παλάτι του Πρίαμου, και αποκάλυψε πως είναι γιος του. Η Κασσάνδρα τον αναγνώρισε και τον δέχτηκαν να μείνει μαζί τους. Ο Τρώας Πρίγκηπας πια, Πάρις, ξεκίνησε, μαζί με τον Αινεία, να επισκεφθεί την Σπάρτη για να πάρει το ‘δώρο’ του... Την Ελένη.
Το ιλλυρικό-αλβανικό υπόστρωμα της αρχαίας μακεδονικής
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ενώ τα δεδομένα για την αλβανική φύση της αρχαίας ηπειρωτικής γλώσσας είναι πενιχρά, τα δεδομένα για την αλβανική-ιλλυρική φύση της αρχαίας μακεδονικής είναι πιο πολλά και αρκετά πειστικά, ώστε ανέτως δυνάμεθα ότι το γλωσσικό υπόστρωμα της μακεδονικής πριν τον εξελληνισμό των Μακεδόνων ήταν αλβανικό. Στο λεξικό του Ησυχίου υπάρχουν μακεδονικές λέξεις, που δεν σημαίνουν τίποτα στα ελληνικά, ενώ μπορούν να ετυμολογηθούν από τα αλβανικά. Για παράδειγμα, η λέξη βαβρήν στα μακεδονικά σήμαινε υπόσταση ελαίου. Η λέξη ετυμολογείται από τις αλβανικές λέξεις βάjπου σημαίνει έλαιο και τη λέξη ρεν που είναι μετοχή του ρήματος bίε που σημαίνει πέφτω. Άρα βαβρήν εκ του βάjκαι ρεν = το έλαιο που πέφτει. Αυτό και από μόνο του αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη του ότι η αλβανική γλώσσα ομιλείτο στη Μακεδονία κατά τους αρχαίους χρόνους. Μια άλλη καθαρά αλβανική λέξη στα αρχαία μακεδονικά την οποία παραδίδει ο Φρύνιχος είναι η λέξη ρύμη που σημαίνει στενωπός. Η λέξη αυτή είναι η μετοχή του ρήματος ρύj(=εισέρχομαι) η οποία είναι ρύμε και σημαίνει εισερχόμενος. Άλλη αλβανική λέξη στα Μακεδονικά είναι το κάρπεα που σημαίνει όρχηση και σχετίζεται με την αλβανική λέξη καρτσέjπου σημαίνει χορεύω. Ομοίως και η μακεδονική λέξη σάρισα
μακρύ δόρυ) σχετίζεται με την αλβανική λέξη σάρρεα που σημαίνει πριόνι.Παρ’ όλα αυτά οι νεοέλληνες ιστορικοί μας μιλάνε για μια καθαρά ελληνική αρχαία Μακεδονία, και ότι η Μακεδονία είναι 4000 χρόνια ελληνική. Και όμως οι αρχαίοι συγγραφείς ανατρέπουν αυτή την άποψη. Ο Θουκυδίδης στο Δ. 110 διηγείται ότι κατά τους χρόνους του ακόμη η χερσόννησος του Άθω κατωκείτο υπό συμμίκτων εθνών, βαρβάρων, ων οι πολυπληθέστεροι ήταν οι Πελασγοί. «Το δε πλείστον Πελασγικόν, των και Λήμνον τε ποτε και Αθήνας Τυρσηνών οικησάντων». Πώς λοιπόν ο Ευαγγελίδης θεωρεί τη Μακεδονία Ελληνική, όταν στην περιοχή αυτή κατοικούσαν Πελασγοί, Ιλλυριοί και Θράκες, λαοί που τους θεωρεί μη ελληνικούς; Και φυσικά ο Ευαγγελίδης αποσιωπά το γεγονός ότι ο Θουκυδίδης θεωρούσε τους Πελασγούς και τους Έλληνες το ίδιο έθνος, όπως γράφει ο Κούρτιος: «Ο Θουκυδίδης θεωρεί φανερώς τους κατοίκους της Ελλάδος απ’ αρχαιοτάτων χρόνων, Πελασγούς τε και Έλληνας, ως οπωσδήποτε αποτελούντας εν έθνος».
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αλβανικές λέξεις ανιχνεύονται σχεδόν σε όλες τις ελληνικές διαλέκτους. Για παράδειγμα, στα αρχαία λακωνικά υπήρχε το όνομα Κασσάνδρα, το οποίο ο Ησύχιος το μεταφράζει ως «Αλεξάνδρα εν Λακαιδεμονία». Αλέξανδρος είναι σύνθετη λέξη από το αλέκω και ανήρ που σημαίνει αυτός που αποκρούει, εμποδίζει τους άνδρες. Άρα το Κασσάνδρα είναι σύνθετη λέξη από το κασς και άνδρα. Το κασς θα πρέπει να έχει την ίδια σημασία με το αρχαιοελληνικό αλέκω. Στα αλβανικά κjας σημαίνει αλέξω, απομακρύνω, αποχωρίζω. Άρα το πρώτο συνθετικό του ονόματος Κασσάνδρα είναι υπόλειμμα της πελασγικής εποχής, όπου ομιλείτο στον ελλαδικό χώρο η αλβανική. Ομοίως αλβανική λέξη είναι και η λακωνική λέξη που διασώζει ο Ησύχιος διασάτηρ και σημαίνει «διαπαίζειν». Είναι τύπος απαρεμφάτου. Έχετε δει ελληνικό απαρέμφατο να λήγει σε –ηρ; Όχι!!! Και όμως η λέξη αυτή είναι αλβανικό απαρέμφατο, κατουσίαν γερούνδιο, που διεσώθη στη λακωνική. Το δια-σατήρ ετυμολογείται από το αλβανικό σάjτουρ που σημαίνει «το ονειδίζειν, εμπαίζειν». Δηλαδή το λακωνικό σάτηρ διατήρησε την κατάληξη του αλβανικοπελασγικού σάjτουρ. Από εκεί προέρχεται και η ελληνική λέξη σάτυρα. Στα αρχαία Κυπριακά υπάρχει η λέξη αγαθός που διασώζει ο Ησύχιος. Η λέξη αυτή σημαίνει σιωπά. Έχετε δει ελληνικό ρήμα τρίτου ενικού προσώπου να λήγει σε –ος; Στην πραγματικότητα αυτή η λέξη δεν είναι τίποτα άλλο από τις αλβανικές λέξεις ας γjα θος που σημαίνει «τίποτα δεν έλεγε», άρα σιωπά. Το ότι η αλβανική γλώσσα ομιλείτο στην Κύπρο τον 5ο αιώνα π.Χ. αποδεικνύεται πανηγυρικά από την αποκρυπτογράφηση υπό του Ιάκωβου Θωμόπουλου δύο κυπριακών συλλαβικών γραφών βάσει της αλβανικής
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΥΧΕΡΟ ΕΒΡΟΥ 20-8-2017 ΚΑΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ [Κ.Κotskas στο Φ.Β.]
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ό,τι πιο επιπόλαιο, στοχευμένο, και ανακριβές έχω διαβάσει ως τώρα. Η "επιφυλλίς" σας,κύριε Καζάκη,θαρρώ πως άπτεται τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, και ευελπιστώ να αποτελεί συνέπεια αποπροσανατολισμού και λανθασμένης ερεύνης, κουχί ενδογενών ή εξογενών σκοπών. Καλησπέρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή