ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ.ΜΑΡΙΟ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟ κ.ΔΗΜΟΠΟΥΛΕ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ[ΑΛΒΑΝΙΚΗ-ΙΛΛΥΡΙΚΗ] ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ.ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΓΛΩΣΣΣΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ ΟΠΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ.ΜΑΡΙΟ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟ

κ.ΔΗΜΟΠΟΥΛΕ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ[ΑΛΒΑΝΙΚΗ-ΙΛΛΥΡΙΚΗ] ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ.ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΓΛΩΣΣΣΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ ΟΠΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ !
-------------------------------------------------------------------------------------------------
1ον]TO ΓΕΝΕΟΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΑΠ΄ ΟΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ[ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ] ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΟΛΩΝ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.ΚΙ' ΟΜΩΣ
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ Η ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΟΥΝ ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΙΑΝΗ.ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΝ <ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ> ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΛΗΜΝΟΥ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗΣ[Ετεοκρητικες,Χεττιτικες,Πελασγικες,Ετρουσκικες]
2ον]ΛΟΥΙΓΚΙ ΛΟΥΚΑ ΚΑΒΑΛΙ-ΣΦΟΡΤΖΑ=Ιταλος γενετιστης που ασχοληθηκε με τις ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ φυλες.
ΟΙ ΔΥΟ[2] ΦΩΤΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΚΑΤΟ [100] ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΕΣ [ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ-ΙΛΛΥΡΙΚΕΣ]ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ,ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ κ.ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ΟΤΙ ΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ[ΑΛΒΑΝΙΚΑ-ΙΛΛΥΡΙΚΑ] ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΝΩ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ.
1. Η Αλβανική λέξη γημς (gysmë) σημαίνει μισός. Το αλβανικό γημς προέρχεται από το ελληνικό ήμισυ. Το ήμισυ είχε δασεία F, δηλαδή ήταν Fήμισυ. Τα Αλβανικά δεν έχουν καταλήξεις. Άρα το Fήμισυ έγινε Fήμις. Στη συνέχεια έγινε απαλοιφή του ι μεταξύ δύο φωνηέντων, και η λέξη έγινε Fήμς, και με προφορά του διγάμματος ως γ, έγινε γημς. Οπότε να η δήθεν αλβανική λέξη γημς αποδεικνύεται αρχαία ελληνική.
2. Η αλβανική λέξη γας (gaz) σημαίνει χαρά. Η λέξη είναι ελληνικότατη. Ο Ησύχιος διασώζει τη λέξη γαδ-εώ που σημαίνει χαρά και το ρήμα γάδεσθαι που σημαίνει «ήδεσαθαι».
3. Η αλβανική λέξη γουρ (gur)σημαίνει πέτρα. Προέρχεται από τη λέξη όρος/ούρος με δίγαμμα. Επομένως η λέξη Fούρ-ος με την απαλοιφή της κατάληξης –ος έγινε η αλβανική γουρ.
4. Η αλβανική λέξη ούδε (udhë) σημαίνει δρόμος. Η λέξη αυτή δεν είναι άλλη από την ελληνική λέξη οδός. Το οδός με κώφωση του αρχικού ο έγινε ουδός, με αναβιβασμό τόνου στην προπαραλήγουσα έγινε ούδος, και με αφαίρεση της κατάληξης –ος έγινε ούδ, εξού και η αλβανική ούδε.
5. Η αλβανική λέξη έθετ (ethet)σημαίνει πυρετός. Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό αίθω που σημαίνει καίω.
6. Η αλβανική λέξη ατιέ (atje)σημαίνει εκεί. Προέρχεται από την αιγαιγαιπελαγίτικη λέξη ατού που σημαίνει εκεί.
7. Η αλβανική λέξη αΐ (ai) σημαίνει αυτός. Η λέξη αυτή είναι ελληνικότατη. Οι αρχαίοι Κρήτες και Λάκωνες έλεγαν αύς που σημαίνει αυτός. Ουσιαστικά λοιπόν η αλβανική δεικτική αντωνυμία αΐ προέρχεται από την ελληνική αντωνυμία αυτός (αυ-τος) χωρίς την κατάληξη –τος.
8. Η αλβανική λέξη βετ (vetë)σημαίνει μόνος. Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό βαιός που σημαίνει μόνος. Ο Σοφοκλής έγραφε: «Πότερον εχώρει βαιός ή πολλούς έχων».
9. Η αλβανική λέξη βάιζα (vajzë)σημαίνει κορίτσι, και άρα κατ' επέκταση παιδί. Ο παις στη γενική κάνει παιδός. Έτσι οι Αλβανοί πήραν τη ρίζα παιδ-, τρέψαν το π σε β και το δε σε ζ, και η ελληνική ρίζα παιδ έγινε βαιζ, δηλαδή βάιζα.
10. Η αλβανική λέξη βαρ (varr)σημαίνει τάφος. Προέρχεται από το ελληνικό βάρ-αθρον.
11. Η αλβανική λέξη βδες (vdes)σημαινει πεθαίνω. Πιθανότατα προέρχεται από το ελληνικό βδέ-ω που σημαίνει βρωμάω λόγω θανάτου, ψοφώ. Ή προέρχεται από το ρήμα φθείω που σημαίνει πεθαίνω με τροπή του φ σε β και του θ σε δ, δηλαδή φθείω = βδείω, από όπου ρο αλβανικό βδες.
12. Η αλβανική λέξη βjέτ (vjet/vit) σημαίνει έτος. Η λέξη είναι ελληνικότατη, από το έτος με δίγαμμα Fέτος.
13. Η αλβανική λέξη δε (dhe)σημαίνει γη. Αυτή είναι ελληνικότατη. Ο Ησύχιος γράφει: «δη = γη», και οι Δωριείς λέγαν δα τη γη, εξού και Δήμητρα (δα- μάτερ).
14. Η αλβανική λέξη δουρόι (dhuroj)σημαίνει δωρίζω. Προέρχεται από το ελληνικό δωρώ με τροπή του ω σε ου.
15, Η αλβανική λέξη δωμ (dhomë)σημαίνει δωμάτιο. Προέρχεται από την αρχαιοελληνική δώμα.
16. Η αλβανική λέξη δjεκ (djeg)σημαίνει καίω. Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό δαίω.
17. Η αλβανική λέξη δούα (ντούα) σημαίνει θέλω. Προέρχεται από το βού-λ-ομαι με τροπή του β σε δ. Τέτοιος τύπος υπήρχε και στην αρχαιότητα. Ο Ησύχιος γράφει: «Δήλονται = θέλουσι, δήλεσθαι = βούλεσθαι».
18. Η αλβανική λέξη δριθ (drith)σημαίνει σπαρτά. Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό δρέπω που σημαίνει θερίζω. Επομένως δρέπω σπαρτά, δηλαδή δρεπ-ω δριθ!!!
19. Η αλβανική λέξη ικ (ik) σημαίνει φεύγω. Προέρχεται από το ελληνικό είκ-ω που σημαίνει υποχωρώ.
20. Η αλβανική λέξη έλκj σημαίνει έλκω. Άρα προέρχεται από το ελληνικό έλκω.
21. Η αλβανική λέξη έμμα σημαίνει μητέρα. Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό άμμα με αιολική τροπή του α σε ε.
22. Η αλβανική λέξη ένδερ ή άνδερ (enderr/anderr) σημαίνει όνειρο. Προέρχεται από το αρχαίο κρητικό άναιρ-ον που σήμαινε όνειρο. Να προσεχθεί ότι η γκέγκικη κράτησε αυτούσια τη λέξη αναιρ-ον ως άναιρ!!!
23. Η αλβανική λέξη ερ (erë)σημαίνει αέρας. Προέρχεται από την αρχαία ελληνική αήρ.
24. Η αλβανική λέξη εδέ (edhe)σημαίνει και. Πρόκειται για αυτούσια επιβίωση του ομηρικού εδέ!!!
25. Η αλβανική λέξη θερ (ther)σημαίνει σφάζω. Προέρχεται από το τείρω ή κατά άλλους από το θερ-ίζω.
26. Η αλβανική λέξη θεμ (them)σημαίνει λέω. Προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό φημί, με τροπή του φ σε θ.
27. Η αλβανική λέξη θίκα (thika)σημαίνει μαχαίρι. Προέρχεται από το ρήμα θύω. Οι Τσάκωνες λένε «έθυκα ταν αίγα». Έθυκ-α = θικα. Με τι θυσιάζεις (θύεις); Με θίκα (μαχαίρι)!!!
28. Η αλβανική λέξη καμ (kam) σημαίνει έχω. Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό κάω, πάω. Στα ομηρικά έχουμε τον τύπο πάομαι. Η μετοχή του αλβανικού καμ είναι πάσουρ αό το ελληνικό πάομαι.
Ας δούμε και κάτι άλλο. Ο παρακείμενος του ρήματος π.χ. λύω, είναι λέ-λυ-κα. Τι σημαίνει λέλυκα; Σημαίνει έχω λύσει. Τι είναι η κατάληξη –κα του παρακειμένου; Μα το αλβανικό καμ (στο τρίτο πρόσωπο κα), που δίνει στον ελληνικό παρακείμενο τη σημασία του έχω. Ιδού η στενή σχέση ελληνικής και αλβανικής. Πρόκειται περί ίδιας γλώσσας!!!
29. Η αλβανική λέξη κεκ (keq)σημαίνει κακός. Πρόκειται για ελληνικότατη λέξη. Ο Ησύχιος διασώζει τη λέξη κήκας που σημαίνει κακός.
30. Η αλβανική λέξη κου (ku)σημαίνει που. Πρόκειται για την ιωνική λέξη κου.
31. Η αλβανική λέξη λίγα (liga)= η δυστυχία, ο όλεθρος. προέρχεται από το ομηρικό ο λοιγός που σημαίνει ‘όλεθρος, καταστροφή’ ή από το λυγ-ρός.
32. Η αλβανική λέξη βόγκελ (vogel) σημαίνει μικρός. Το επίθετο vogel βόγελε που σημαίνει μικρός δεν είναι τίποτα άλλο από το ελληνικό επίθετο ολίγος. Ας δούμε πώς. Το ολίγος με με αναβιβασμό του τόνου γίνεται όλιγος. Με μετάθεση του γ και του λ γίνεται όγιλος και με αρχικό δίγαμμα F γίνεται Fόγιλος. Έτσι το Fόγιλος, προφερόμενο βόγιλος, δεν είναι τίποτα άλλο από το αλβανικό βόγελ = vogel.
33. Η αλβανική λέξη βjέρε, βέρε και βάρε (varë)σημαίνει αναρτώ, κρεμώ, προσάπτω. Προέρχεται από το ελληνικό ρήμα αίρω, με δίγαμμα Fαίρω.
34. Η αλβανική λέξη βάπ-ε (vapë)σημαίνει θέρμη. Προέρχεται από το ελληνικό άπτ-ω με δίγαμμα Fάπτ-ω που σημαίνει ανάβω.
35. Η αλβανική λέξη βέρα (verë)σημαίνει άνοιξη. Προέρχεται από το ελληνικό έαρ, με δίγαμμα
36. Η αλβανική λέξη βέσσ-ε (vessë)σημαίνει έθιμο. Προέρχεται από το ελληνικό έθος, με δίγαμμα Fέθος και με εναλλαγή του θ σε σ, έχουμε το αλβανικό βέσσ-ε.
37. Η αλβανική λέξη άφερ (afer) σημαίνει κοντά. Προέρχεται από το ομηρικό άφαρ. Το α στα ελληνικά είναι στερητικό και σημαίνει μη. Άρα άφαρ (ή αλβανικά άφερ) σημαίνει κοντά, δηλαδή μη μακριά. Πώς λέγεται το μακριά στα αγγλικά; Far. Τι είναι το far; Είναι το άφαρ ή άφερ χωρίς το αρνητικό μόριο.
38. Η αλβανική λέξη άντεα σημαίνει χαρά. Προέρχεατι από το αρχαίο ελληνικπο ανδάνω που σημαίνει χαίρομαι.
39. Η αλβανική λέξη μαδ (madh) σημαίνει μεγάλος. Το αλβανικό μαδ προέρχεται από το ελληνικό μέγας. Στην ελληνική γινόταν σε πολλές λέξεις εναλλαγή των γραμμάτων γ και δ. Για παράδειγμα οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν δα αντί γη (από όπου προήλθε και το αλβανικό dhe). Έτσι το μέγας έγινε μέδας, οι Αλβανοί πέταξαν την κατάληξη –ας, και να η ελληνικότατη λέξη μαδ που χρησιμοποιούν οι Αλβανοί.
40. τσε, τσ’ (ç) (και κις) αντωνυμία ερωτηματική και αναφορική «τίς; όστις», άκλιτος σε όλα τα γένη και αριθμούς. Πρβλ. το κυπριακό σί = τι;, σὶ βόλε = τι θέλεις; Κύπριοι (Ησυχ.) και το τσακωνικό τσι = ποιος;
41. μαρ (marr) = λαμβάνω από το ελληνικό μάρπτω.
42. σίελ (sjell) ή σιλ. Προέρχεται από το ελληνικό ιάλλω (*σιάλλω) που έχει ακριβώς τις ίδιες σημασίες που έχει το αλβανικό σίελ. Μια σημασία του σίελ είναι στέλνω, φέρνω (π.χ. kushtisolli? = ποιος σε έστειλε/έφερε;). Την ίδια σημασία έχει και το ελληνικό ιάλλω. Πρβλ. επί Δωδώνης…θεοπρόπους ίαλλεν, Αισχ. Πέρσαι 659, ιάλλειν άγγελον, Θεογν. 473. Το σίελ έχει και τη σημασία του ρίχνω στα γκέγκικα (π.χ. sjellnegur= ρίχνω πέτρα ή λίθο). Την ίδια σημασία έχει και το ιάλλω. Πρβλ. ὀιστόν ίαλλεν = βέλος έριχνε, Ιλιάδα Θ. 300, 309.
43. βάλεν (vallen) = χορός. Προέρχεται από το ελληνικό βαλλισμός που σημαίνει χορός. Αυτή τη λέξη τη διασώζει ο Ησύχιος. Να προσεχθεί ότι έχει δύο λ, όπως και η αλβανική λέξη.
44. φρύμε-α και φρίμε-α (frymë)= πνοή, πνεύμα, αναπνοή. Προέρχεται από το ελληνικό ρήμα φριμάσσω που σημαίνει φυσώ με τα ρουθούνια. Το ουσιαστικό φρύμε-α προέρχεται από το ρήμα φρύj, φρυν ή φριν που σημαίνει πνέω. Ομόρριζο με αυτό το ρήμα είναι και το ελληνικό φρένες που σημαίνει όργανο της αναπνοής, πνεύμα, διάνοια.
45. κυ, κύj(ky)= αυτός (δεικτική αντωνυμία). Ομόρριζο με το ελληνικό κῆ-νος, ἐ-κεῖν-ος.
46. αβίς (avis) = προσεγγίζω, πλησιάζω, γειτονεύω. Προέρχεται από το ελληνικό ἀίσσω (αFίσσω) που σημαίνει ορμώ, με ορμή, με πόθο φέρομαι προς κάτι, επιποθώ.
47. νούσε-jα (nuse)= η νύφη, ομόρριζο με το τσακωνικό νύθη, που προφέρεται ως νούθε. Άρα νούσε-jα και νούθε είναι ίδιες λέξεις.
48. σερόν (shëron) = γιατρεύω, θεραπεύω. Προέρχεται από το ελληνικό ἐρύομαι (*σερύομαι) που σημαίνει σώζω.
49. σερρόν ή σαρρόν (sherron ή sharron) = χάνομαι, φθείρομαι. Προέρχεται από το ελληνικό ἔρρω, Fέρρω (*σέρρω) και Fάρρω ή βάρρω που σημαίνει χάνομαι. Στην αλβανική σώζεται το ρήμα έχοντας προθεματικό σ αντί F.
50. μάλι (mal) = Στα Αλβανικά το μάλι σημαίνει τα εξής:
α) πλήθος. Προέρχεται από το ελληνικό μάλα που σημαίνει άθροισμα κατά τον Ησύχιο ή από το ομηρικό μάλα που σημαίνει πολύ.
β) πόθος. Π.χ. με μερρ μάλι = με καταλαμβάνει πόθος. Προέρχεται από το ρήμα μαλιῶ που σημαίνει ζητώ. Το ρήμα αυτό το διασώζει ο Ησύχιος (Γράφει ο Ησύχιος: μαλιεῖς = ζητεῖς, μαλητέον = ζητητέον, μαλαφῶν = ζητῶν). Συγγενή προς αυτά είναι και το ὦ μέλε = ποθητέ, αγαπητέ που έλεγαν οι Αττικοί καθώς και το μαλιώτερα = προσφιλέστερα. Και αυτές τις λέξεις μας τις παραδίδει ο Ησύχιος.
γ) βουνό. Προέρχεται από το ελληνικό μάλα που σημαίνει βούνισμα κατά τον Ησύχιο. Πρβλ. και το μάλεοι που σημαίνει όριοι κατά τον Ησύχιο.
51. hα (ha) = τρώω. Προέρχεται από το ελληνικό ἄω που σημαίνει χορταίνω. Ο Ησύχιος γράφει: ἆσαι = χορτάσαι. Η μετοχή του hα είναι νγράνε (ngrenë). Προέρχεται από τα «γραίνειν = ἐσθίειν, γρὰ = φάγε, Κύπριοι» (Ησύχιος).
52. φάj= χορταίνω. Προέρχεται από το ελληνικό έφαγον, φαγεῖν.
53. αρατίς (arratis). Προέρχεται από το ελληνικό ἀράσσω, ἀράττω και σημαίνει:
α) φυγαδεύω, απομακρύνω, αποδιώκω. Πρβλ. το ελληνικό ἀραχθείς που σημαίνει διωχθείς κατά τον Ησύχιο.
β) κρημνίζω, συντρίβω. Αυτή τη σημασία έχει και το ελληνικό ἀράσσω. Γράφει ο Ηρόδοτος (VI44): «οἱ μὲν (των ναυαγησάντων Περσών) ὑπὸ τῶν θηρίων (της θάλασσας) διεφθείροντο ἀρπαζόμενοι, οἱ δὲ πρὸς τὰς πέτρας ἀρασσόμενοι», δηλαδή κατακρημνιζόμενοι, συντριβόμενοι.
54. ούjκ-ου = λύκος. Προέρχεται από το ελληνικό λύκος με αποβολή του αρχικού λ, λύκος = ύκ-ος και με προφορά του υ ως ου έχουμε τον τύπο ούκ-ος. Επομένως ούjκ-ου και ούκ-ος είναι η ίδια λέξη. Αποβολή του αρχικού λ συμβαίνει στην Ελληνική, ιδίως στην Ιωνική, όπως εἴβω αντί λείβω, ἴγδη αντί λίγδος, αἰψηρός αντί λαιψηρός, ἀφύσσω αντί λαφύσσω κ.λπ. Αυτό συμβαίνει και στην Τσακωνική διάλεκτο, όπως αύρα = λαύρα, αγό = λαγός, άχανε = λάχανο, όγο = λόγος.
55. ουνί-α (uni γκέγκικα), ουρί-α (uri τόσκικα), ού-νι, ού-jα = πείνα, λιμός. Προέρχεται από το ελληνικό οὔνιος που σημαίνει ‘στερημένος, ενδεής’ και είναι ίδια λέξη με το εὖνις, όπως παραδίδει ο Ησύχιος.
56. λιπς (lips) = λείπω. Προέρχεται από το ελληνικό ρήμα λείπω (αόριστος ἔ-λιπ-ον). Από αυτό το ρήμα προέρχεται και το αλβανικό ουσιαστικό λιπσί-α που σημαίνει έλλειψη.
57. λιπ, λίπεϊj, λυπ (lyp), λύπι, λύπιj, λύπιν, λύπεν = ζητώ, επιποθώ, ζητώ ελεημοσύνη, επαιτώ. Προέρχεται από το ελληνικό ρήμα λίπτω, λίπτομαι που σημαίνει ‘επιθυμώ σφοδρά’. Ο Ησύχιος παραδίδει το ουσιαστικό λὶψ που σημαίνει ‘επιθυμία’ εξ’ ου και η λέξη λιψουρία που σημαίνει ‘επιθυμία προς ούρηση’ (Αισχύλος Χο. 756).
58. πι (pi) = πίνω. Προέρχεται από το ελληνικό ρήμα πίνω.
59. τανί = τώρα. Προέρχεται από το ελληνικό τανῦν που σημαίνει ‘ήδη’.
60. νομ = νόμος. Από το ελληνικό νόμος.
61. λος (loz) = εμπαίζω, χλευάζω. Προέρχεται από τα ελληνικά λάζειν = εξυβρίζειν, λᾶσθαι = παίζειν, λοιδωρεῖν, λασάσθω, λάσθω = χλευαζέτω, λάσθη = χλεύη (Ησύχιος).
62. πράj(praj)= πραΰνω, ησυχάζω κάποιον. Από το ελληνικό πραΰνω.
63. πρανόj (pranoj) = καταστρέφομαι, αποθνήσκω. Ο Ησύχιος παραδίδει τον τύπο πραῖνοι = πρηνίζειν, καταστρέφειν. Ο τύπος πραῖνοι είναι το αλβανικό ρήμα πρανόj.
64. ρόj (rroj),ρον, ρενόj = ζω. Προέρχεται από το ελληνικό ῥώννυμι που σημαίνει ‘τονώνω, δυναμώνω, αποκτώ δύναμη, είμαι σε καλή υγεία, υγιαίνω’.
65. jε (lejë) = άδεια. Προέρχεται από το ελληνικό ρήμα ἐάω (*Fεάω, με μετατροπή του διγάμματος Fσε j, *jεάω) που σημαίνει ‘αφήνω, επιτρέπω’.
66. κους (kush) = ποιος. Προέρχεται από το θεσσαλικό κὶς που σημαίνει ‘ποιος’.
67. jο = ου, όχι. Προέρχεται από το ελληνικό ου μαζί με το προθεματικό j, δηλαδή jου. Υπήρχε και αρνητικό μόριο ο. Πρβλ. το Βοιωτικό ο πίττομαι = ου πείθομαι (Ησύχιος). Στα Αλβανικά υπάρχει και jόκε. Το κε στο jόκε είναι το ομηρικό κέ, κὲν που σημαίνει ‘βέβαια’. Ακόμα και στα νεοελληνικά λέμε ναι-σ-κε που σημαίνει ‘ναι βέβαια’ και όι-σ-κε που σημαίνει ‘όχι βέβαια’. Τα πελασγικό jο σώζεται και στη Σερβική και Τουρκική: jok.
68. δάς(ε) (dhashë) = έδωσα. Ανώμαλος αόριστος του ρήματος jαπ (jep), το οποίο προέρχεται από το ελληνικό ὀπάζω. Από πού προέρχεται όμως ο αόριστος αυτού του ρήματος; Ας δούμε πώς κλίνεται: ενικ. 1) δάς(ε), δας, δατς, 2) δε, 3) δα, πληθ. 1) δάμ(ε), 2) δάτ(ε), δάν(ε). Ο αόριστος προέρχεται από ρίζα δα του δίδωμι (πρβλ. δασμός).
69. νdιέκ (ndjek), ννιέκ = διώκω. Από το ελληνικό διώκω.
70. dισκόj, νdισκόj, ννισκόjκαι νdεσκόj (ndëshkoj), ννεσκόj= επιπλήττω, τιμωρώ. Προέρχεται από το ελληνικό δικάζω. Πρβλ. το του Ησυχίου δισκάζεται = διαφέρεται (αντί δικάζεται).
71. γαρπέρι (gjarpër) = φίδι. Προέρχεται από το ελληνικό ἕρπω (*σέρπω, *Fέρπω, *γέρπω). Άρα από το *γέρπω προήλθε το αλβανικό γαρπέρι.
72. κολάιj (kollaj)= εύκολα (επίρρημα). Προέρχεται από το εὔ-κολος, δύσ-κολος.
73. σκόπ-ι (shkop) = ράβδος, βακτηρία. Προέρχεται από το ελληνικό σκήπων ή σκίπων που σημαίνει ράβδος, βακτηρία. Με το σκόπ-ι σχετίζεται και το δικό μας ‘σκούπα’, κυρίως η ράβδος, στην οποία προσαρμόζεται το σάρωθρο και συνεκδοχικά το σάρωθρο αυτό.
74. dόρε (dorë) = χέρι. Προέρχεται από το ελληνικό δῶρακαι δῶρον που σημαίνει ‘το πλάτος του χεριού, η παλάμη’.
75. βένdι (vënd)= τόπος, θέση, κατοικία, πατρίδα. Προέρχεται από το ελληνικό ἕδος (Fέδος) που σημαίνει ‘τόπος όπου μπορεί κάποιος να καθίσει, όπως έδρα, κάθισμα, κατοικία’.
76. sύρι (syri), sύνι (γκεγκ.), sύου, και sίρι, sίου = οφθαλμός. Προέρχεται από το ελληνικό ἶρις (*σίρις).
77. τjέτερε (tjetër) και jάτερε, jέτερε = άλλος. Προέρχεται από το ελληνικό ἕτερος (Fέτερος, jέτερος), ἅτερος (Δωρικό Βοιωτικό) και με το άρθρο θάτερος.
78. σκόj (shkoj)= φεύγω, πορεύομαι. Προέρχεται από το ελληνικό ἵκω (*σίκω).
79. τούτjε (tutje) = πέρα, εντεύθεν. Προέρχεται από το ελληνικό τούτω ή τουτώ = εντεύθεν, Λάκωνες (Ησύχιος).
80. sούπ-ι (sup) = ράχη, ώμος. Προέρχεται από το ελληνικό ὕπτιος και λόγω δασείας *σύπτιος και με προφορά του υ ως ου *σούπτιος.που σημαίνει ‘ο επί τη ράχη κείμενος’.
81. μεργόj (mërgoj), μεργόν = απομακρύνω. Προέρχεται από το ελληνικό ἀμέργω (*μέργω) που σημαίνει ‘απομακρύνω, δρέπω. Συγγενές είναι και το ἀμέλγω που σημαίνει ‘απομακρύνω, αφαιρώ το γάλα από τους μαστούς’. Ο Ησύχιος διασώζει την κρητική λέξη ἀμεργόν = εἱμαρμένη. Το ἀμεργόν προέρχεται από το ρήμα ἀμέργω και σημαίνει ό, τι δεν μπορεί κάποιος να απομακρύνει, αποφύγει, δηλαδή τη μοίρα, το ειμαρμένο.
82. φλας (flas)= μιλάω, φωνάζω. Προέρχεται από το ελληνικό φλέω, φληδάω που σημαίνει ‘φλυαρώ, πολυλογώ’ (Ησύχιος).
83. χάρε-α (harë), γάρε-α = χαρά. Υπάρχει και το ρήμα χαρέπς που σημαίνει ‘χαροποιώ κάποιον’. Προέρχονται από τα ελληνικά χαίρω, χάρις, χαρά.
84. άτε-ι (i ati), άτε-α και με jπροθεματικό jάττι = πατέρας. Προέρχεται από το ελληνικό ἄττα που σημαίνει ‘πατέρας’. Στην ίδια ρίζα ανήκει και το κρητικό ἰέττας που σημαίνει ‘πατέρας’, λέξη που παραδίδει ο Ησύχιος. Το ι είναι jπροθεματικό, άρα έχουμε ιέττας =.jέττας = jάττι = άτε-ι, άτε-α.
85. βρας (vras), βρετ = φονεύω, βρίτεμ = φονεύομαι. Προέρχεται από το ελληνικό ῥάσσω, Fράσσω, ῤάττω, Fράττω που σημαίνει ‘χτυπώ, καταρρίπτω’ ή μάλλον από το ῥέζω, Fρέζω που σημαίνει ‘σφάζω’.
86. σκύτ-ι = ασπίδα. Προέρχεται από το ελληνικό σκύτος που σημαίνει ‘δέρμα’, διότι από δέρμα κατασκευάζονταν οι πρώτες ασπίδες. Ο Meyerετυμολογεί το αλβανικό σκύτ-ι από το λατινικό scutum. Η άποψή του όμως αυτή δεν ευσταθεί, διότι η ασπίδα στα αλβανικά λέγεται και σκούλ-ι, το οποίο προέρχεται από το ελληνικό σκύλος (γεν. σκύλεος), που σημαίνει δέρμα ζώου.
87. άρρεα (arrë) ή hάρρεα = καρύδι. Προέρχεται από το ελληνικό κάρυον.
88. πjεκ (pjek) = ψήνω, ωριμάζω (επί καρπών). Προέρχεται από το ελληνικό πέσσω που σημαίνει ‘ψήνω, ωριμάζω’.
89. θιθ (thith), θιθίνj= τρέφω, θηλάζω. Προέρχεται από το ελληνικό τιθηνῶ που σημαίνει ‘τρέφω, θηλάζω’. Γράφει ο Ησύχιος: «τιθηνεῖ· τρέφει».
90. θίθε-α (thithë) = μαστός. Προέρχεται από το ελληνικό τιτθός, τιτθίον που σημαίνει ‘μαστός’.
91. τυμόν (tymon), τυμόj (tymoj) = καίω ούτως ώστε να παράγω καπνό, τύμ-ι (tym) = καπνός, τυμός = καπνίζω. Παράγονται από το ελληνικό θυμιάω (με προφορά του θ ως τ τυμιάω) που σημαίνει ‘καίω ούτως ώστε να παράγω καπνό’.
92. πλjοτ (plotë) = πλήθος, πλήρης. Προέρχεται από τα πλείων, πλέον, πλοῦτος.
93. νέμε (τοσκ.), νάμε (γκεγκ.) = κατάρα. Προέρχεται από το ελληνικό νέμεσις.
94. νεμεσόν = καταριέμαι. Προέρχεται από το ελληνικό νεμεσάω που σημαίνει ‘οργίζομαι, μέμφομαι’.
95. μjέκ-ου (mjek) = γιατρός (στα γκεγκικά σημαίνει και ‘εξόρκισμα νόσου’). Προέρχεται από το ομηρικό μῆχος (που τότε προφερόταν ως μέκ-ος) που σημαίνει ‘θεραπεία’. Από τη λέξη μῆχος προέρχεται και το όνομα Μαχάων. Ο Μαχάων ήταν γιος του Ασκληπιού και διακρινόταν για τις ιατρικές του γνώσεις.
96. hεθ (hedh) = χύνω, κάνω σπονδή στις θυσίες. Προέρχεται από το ελληνικό χέω (*χέFω) που σημαίνει ‘χύνω’.
97. πρες (pres) = κόβω. Προέρχεται από το ελληνικό πρίω που σημαίνει ‘κόβω με πριόνι’.
98. τέρε (i terë)(τοσκ.), τάνε (γκεγκ.) = όλος, ολόκληρος. Το τάνε προέρχεται από το ελληνικό ταναός που σημαίνει ‘εκτεταμένος, ολόκληρος’ (πρβλ. ταναηκέα· δι’ ὅλου ἠκονημένα, Ησύχιος). Το τέρε προέρχεται από το ελληνικό τέλος, τέλειος.
99. πούνε-α (punë)= εργασία. Προέρχεται από το ελληνικό πόνος. Πρβλ. Ησύχιο «πήνην· λέγεται ἡ ἐργασία». Και ρήμα πουνόj από το ελληνικό πονέω.
100. τσφακ (çfaq) = κάνω κάτι φανερό, αποκαλύπτω, φανερώνω. Το τσφακ γίνεται από την πρόθεση τσε που σημαίνει ‘εκ’ και το ρήμα *φακ, το οποίο βρίσκεται μόνο σε σύνθετα. Και τα δύο προέρχονται από ελληνικές λέξεις. Το τσε προέρχεται από το ελληνικό ἐκ. Ας δούμε πώς σχηματίστηκε. Έγινε μετάθεση του κ στην αρχή, δηλαδή το ἐκ έγινε ‘κε’. Στη συνέχεια το κ προφέρθηκε ως τσ, και έχουμε το αλβανικό τσε. Τέτοιες μεταθέσεις γίνονται και στα ελληνικά. Η πρόθεση εκ/εξ έγινε ξε, όπως στο ξεφανερώνω. Το *φακ είναι το ελληνικό φάω,
φαέθω, φαίνω που σημαίνει ‘λάμπω’.
ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ [ΑΛΒΑΝΙΚΗ-ΙΛΛΥΡΙΚΗ] ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
1ον]TO ΓΕΝΕΟΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΑΠ΄ ΟΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ[ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ] ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΟΛΩΝ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.ΚΙ' ΟΜΩΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ Η ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΟΥΝ ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΙΑΝΗ.ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΝ <ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ> ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΛΗΜΝΟΥ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗΣ[Ετεοκρητικες,Χεττιτικες,Πελασγικες,Ετρουσκικες]
2ον]ΛΟΥΙΓΚΙ ΛΟΥΚΑ ΚΑΒΑΛΙ-ΣΦΟΡΤΖΑ=Ιταλος γενετιστης που ασχοληθηκε με τις ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ φυλες.Luigi luca καβάλι-Σφόρτσα (γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου, 1922) είναι ένα ιταλικό πληθυσμό γενετιστής γεννήθηκε στη γένοβα,
Ποιος έχει καθηγητής στο πανεπιστήμιο του στάνφορντ από το 1970 (τώρα ομότιμος καθηγητής).
. Η αλβανική και αρμενικής γλώσσες ξεκίνησε με το πρώτο κύμα νεολιθική αγρότες (9.000-10.000 Χρόνια πριν)" - Καβάλι σφόρτσα. Είναι ένα ιταλικό πληθυσμό γενετιστής που διδάσκει στο πανεπιστήμιο του στάνφορντ στην Καλιφόρνια.
Είπε ότι ίσως ο Έλληνας προήλθε από την ίδια ώρα, αλλά δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό αυτό. Αλβανική μαζί με τον αρμένιο είναι το παλαιότερο γλώσσες που ήρθε στην πρώτη χρήση όταν οι άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν + https://www.facebook.com/photo.php?fbid=342484235799352&l=9539042653).
Αυτοί οι ισχυρισμοί έχουν καταγραφεί στα γονίδια, λαών, και γλώσσες από λουίτζι luca καβάλι-Σφόρτσα, δημοσιεύθηκε το 2001 μετά από 9 Χρόνια Εντατικής Έρευνας από διάφορους επιστήμονες.
http://books.google.com/books…
http://books.google.com/books…
+ σύμφωνα με θρησκευτικά βιβλία, όταν έγινε η μεγάλη πλημμύρα, ο Νώε είχε 600 χρόνια (είχε ζήσει 950 χρόνια). Αλλά ο Νώε ήταν επίσης γνωστός ως ο πατέρας το καλοκαίρι (Νόα είπε μάλιστα και το πρώτο που έκανε ου κρασί ιλλυρία: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=195124070535370&l=5a000d09be) και η αρχαιολογία μας εξηγεί ότι η βέρα άρχισαν να παράγουν κάπου 8.000-9.000 Χρόνια πριν, λίγο μετά τα σημάδια που να δείχνουν ότι ο χρόνος agrokultures ψάχνει Γύρω από τη Μεσόγειο ·
+ έχουμε dna haplogrupet e3b (e-M35) και j2 πολύ οξεία στους Αλβανούς, και αυτές οι haplogrupe αναστηλώθηκε μετά την μεγάλη πλημμύρα, περίπου 8.000-9.000 Χρόνια πριν, μαζί με τις επιδόσεις του νεολιθική γεωργούς ·
Βίντεο:
Παλιά) Αλβανούς που ζουν κληρονομιά του μια νεκρή γλώσσα (?)
http://www.youtube.com/watch…
+ "iliristika"
http://www.scribd.com/collectio…/…/Full-Books-and-Documents… Ιλίρ μπαλάι, anaitat Άννα uhesh, sebastokori σαίπ lecaj άτλας, ο Νικ peleshi
ΤΥΧΕΡΟ ΕΒΡΟΥ 2-2-2016. ΚΑΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Προσέλκυσε 1.053 άτομα