ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΛΛΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΥΚΑΣΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ -ΦΑΛΜΕΡΑΥΕΡ
--------------------------------------------------------------------------------
ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ;
Εχουν τόση σχέση όση έχει η ΓΕΩΡΓΙΑ του Καυκάσου με την ΓΕΩΡΓΙΑ των ΗΠΑ, δηλαδή καμία..=Οπως και το ΓΙΟΥΝΑΝ της Κινας με το ΓΙΟΥΝΑΝ των Μουσουλμανων[οπως αποκαλουν τους Ελληνες].Εχει καμμια σχεση η ΙΩΝΙΑ της Μικρας Ασιας με την ΙΩΝΙΑ της Κινας;Καμμια.-- - Όσο Τούρκος ήταν ο Όμηρος, τόσο Τούρκοι είναι και οι Αλβανοί
--------------------------------------------------------------------------------
ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ;
Εχουν τόση σχέση όση έχει η ΓΕΩΡΓΙΑ του Καυκάσου με την ΓΕΩΡΓΙΑ των ΗΠΑ, δηλαδή καμία..=Οπως και το ΓΙΟΥΝΑΝ της Κινας με το ΓΙΟΥΝΑΝ των Μουσουλμανων[οπως αποκαλουν τους Ελληνες].Εχει καμμια σχεση η ΙΩΝΙΑ της Μικρας Ασιας με την ΙΩΝΙΑ της Κινας;Καμμια.-- - Όσο Τούρκος ήταν ο Όμηρος, τόσο Τούρκοι είναι και οι Αλβανοί
Οι Αρχαιοι Ελληνες είναι το καμαρι της Πελασγικης φυλης,οι Αλβανοι ενας λαος που επεζησε,ποτε δεν εδωσαν στον πολιτισμο κατι το ιδιαιτερα αξιολογο,λογω του ότι η συνεχης παλη για επιβιωση δεν τους επετρεψε να αναπτυξουν πολιτισμο.Ομως αυτή η δυσμενης κατασταση τους εδωσε ένα μεγαλο δωρο μεσα σε αυτά τα οποια παρεμειναν σε αυτους σε πρωτογονο επιπεδο ηταν και η γλωσσα,η οποια είναι η πιο κοντινη αυτή τη στιγμη στην Αρχαιοτερη της Ευρωπης, την Πελασγικη.
Αρχαιοι Ελληνες δεν υπηρξαν ποτε. Αυτο που καλουμε αρχαιους Ελληνες ηταν εξελληνισμενοι Πελασγοι, δηλαδη Αλβανοι! Τα αρχαιοελληνικα φυλα εξαφανιστηκαν και απορροφηθηκαν απο τη λαοθαλασσα των Πελασγων!!! Οι νοτιοι Πελασγοι (αρχαιοι Ελληνες) ομως επεπρωτο να αλλαξουν τον ρου της παγκοσμιου ιστοριας και να μεινουν εσαει κτημα της παγκοσμιου ανθρωποτητας.
Αρχαιοι Ελληνες δεν υπηρξαν ποτε. Αυτο που καλουμε αρχαιους Ελληνες ηταν εξελληνισμενοι Πελασγοι, δηλαδη Αλβανοι! Τα αρχαιοελληνικα φυλα εξαφανιστηκαν και απορροφηθηκαν απο τη λαοθαλασσα των Πελασγων!!! Οι νοτιοι Πελασγοι (αρχαιοι Ελληνες) ομως επεπρωτο να αλλαξουν τον ρου της παγκοσμιου ιστοριας και να μεινουν εσαει κτημα της παγκοσμιου ανθρωποτητας.
-------------------------------------------------
Θα ξεκινησω τον λογο μου,θετοντας το εξης ερωτημα: «Δεν είναι παραδοξο,φινα εκφερουμε απολυτη αποψη για ένα θεμα και να απορρυπτουμε,με τοσο ζηλο την αντιθετη πλευρα ,δεδομενου του ότι,όπως εσυ ο ιδιος λες,για το θεμα αυτό εχουμε ελαχιστα στοιχεια στοιχεια;»
Εφορμουμενος από την παρατηρηση αυτή,θα σου παραθεσω τις αποδειξεις τις αντιθετης πλευρας,τις οποιες εγω ενστερνιζομαι αλλα.το τονιζω,ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΩ την πιθανοτητα να ισχυει η δικη σου εκδοχη.Γιατι όπως προειπα εχουμε πολύ λιγα στοιχεια.
Αρχικα λοιπον,θα συμφωνησω στο ότι οι Ιλλυροι και οι Ελληνες είναι συγγενικες φυλες.Δεν μπορω να πω με σιγουρια εάν οι Ιλλυριοι προερχονταν από τον Ελλαδικο χωρο όπως υποστηριζουν μερικοι Ελληνες ιστορικοι βασιζομενοι στον μυθο του Καδμου ή εάν οι Ελληνες ηρθαν από τον Ιλλυρικο χωρο όπως υποστηριζουν οι Αλβανοι ιστορικοι,βασιζομενοι στον Αριστοτελη και στον Αλκμαν.Κιολας αυτό δεν εχει καμια σημασια κατ’εμε Καθως πιστευω πως όταν εγινε αυτή η μετακινηση και οι δυο λαοι ηταν μια φυλη ομογλωσση!
Εν συνεχεια, θα ηθελα να επισημανω, πως οι πλειοψηφια των ιστορικων ανα τον κοσμο,θεωρει επικρατουσα (όχι αληθη),την εκδοχη της Ιλλυρικης καταγωγης των Αλβανων-Σκυπεταρων.Αυτο συμβαινει για τον εξης απλουστατο λογο.Η πλειοψηφια των στοιχειων που υπαρχουν (γλωσσολογικα,εθιμολογικα,ανθροπωλογικα) αποδυκνειουν την εκδοχη αυτή.
Όπως αναφερθηκε, ο Πλουταρχος,μας πληροφορει,πως στην περιοχη του Καυκασου ζουσε φυλη ονομαζομενη Αλβανικη,η οποια αφου υποταχθηκε στους Ρωμαιους,προσφερε ομηρους οι οποιοι οδηγηθηκαν στο εσωτερικο της Αυτοκρατοριας. ΔΕΝ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΕΤΑΙ ΠΟΥ!
Όμως και να διευκρινιζοταν,οι Ομηροι αυτοι δεν νομιζω να ηταν πανω από 3000 με 5000 (και πολύ λεω) οι οποιοι είναι δυσκολο να εξοντωναν τους πολυπληθεστερους Ιλλυριους,χωρις καμια μαχη και χωρις αυτό το αξιοσημειοτο γεγονος να εχει αναφερθει από καποιον αρχαιο Ιστορικο!Τελος οι Αλβανοι του Καυκασου δεν εξαφανιστικαν υστερα από την καταληψη του κρατους τους αλλα αντιθετα ο πολιτισμος τους γνωρισε ανθηση,ανεπτυξαν γραφη,δημιουργησαν δικο τους αρχιτεκτονικο στυλ και εκχριστιανιστηκαν.Λογω επιδρομων πολλων ξενων λαων,παρηκμασαν και οντας υποδουλοι,μη εχοντας να προσφερουν κατι στον πολιτισμο διαλυθηκαν εθνικα(δεν εχουμε,πληροφοριες ότι εγκατεληψαν τον τοπο τους)τελος σταδιακα σταματησαν να αναφερονται σε κειμενα μετα τον 4ο αιωνα μ.Χ.
Τωρα θεωρω ότι είναι ενδιαφερον να εξετασουμε το από ποιον εκφραστικε για πρωτη φορα η θεωρια περι καυκασιας καταγωγης των Αλβανων,εχοντας το τραγελαφικο αποτελεσμα, να υποστηριζεται σημερα με τοσο ζηλο από τους Ελληνες εθνικιστες.Θα αναρωτηθητε γιατι το θεωρω τραγελαφικο.Η απαντηση βρησκεται παρακατω.
Ο ιστορικος,(που ο θεος νατον κανει),ο οποιος πρωτος διατυπωσε την θεωρια αυτή,ηταν ο Ιακωβος Φιλιππος Φαλμεραϋερ.Ο οποιος οσο και αν φαινεται παραλογο,το εκανε για να πληξει,όχι τους Αλβανους,ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
https://milibutka.blogspot.gr/.../cilat-ishin-shkrimet...
Γνωριζωντας τις ανθελληνικες αποψεις του,στο βιβλιο του “Geschichte der Hailbinset Mores” (1835),διατυπωσε ότι: «Οι Νεοελληνες ουδεμια σχεση δεν εχουν με τους Αρχαιους Ελληνες. Ειναι μιγμα Σλαβων,ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ-ΙΛΛΥΡΙΩΝ και Βλαχων».Το εργο του αυτό παρουσιαστικε στην Βαυαρικη Ακαδημια Επιστημων,οπου μερικοι ιστορικοι εθεσαν το θεμα της συγγενειας των Ιλλυριων με τους Αρχαιους Ελληνες.Η αποδειξη της συγγενειας τους εδειχνε ότι τελικα στους κατοικους του Νεοσυστατου Ελληνικου κρατους τελικα ετρεχε ακομη μια ρανιδα Αρχαιοελληνικου αιματος!
Ο Φαλμεραϋερ,βλεποντας ότι αυτό κατερρυπτε τον στοχο του,εψαξε εξωνυχιστικα να βρει τροπο ώστε να καταρυπτει την Ιλλυρικη καταγωγη των Αρβανιτων-Αλβανων.Τελικα βρηκε τις αναφορες του Πολουταρχου και του Πλινιου,για την Καυκασια Αλβανια,και ετσι εσπευσε και στην επομενη εκδοση του εργου του προσθεσε το κεφαλαιο περι τις καταγωγης των Αρβανιτων-Αλβανων,οι οποι τωρα πια δεν ειχαν καμια σχεση με τους Ιλλυριους.Ετσι από τη μια στιγμη στην άλλη η Αρβανιτες-Ιλλυριοι,εγιναν Αρβανιτες-Καυκασιοι Αλβανοι.Τωρα πια για τον Φαλμεραϋερ το προβλημα ειχε διευθετηθει και ο σκοπος του ειχε επιτευχθει.
Ποιος ηταν ο σκοπος του; Ο σκοπος του ηταν ενας. Να αποδειξει ότι στην Ελλαδα δεν ζουν πια αυτοχθωνες πληθησμοι ή τουλαχιστον παλαιωτεροι των Σλαβων,γιατι υποκεινουμενος από τον Τσαρο Νικολαο Της Ρωσιας ο οποιος,πρεσβευε τον πανσλαυισμο,που ανθιζε εκεινη την εποχη,ειχε την εντολη να παρουσιασει ότι οποιαδηποτε Σλαβικη διεκδικηση στον Ελλαδικο χωρο να θεωρειται δικαια και ευλογη.(Είναι γνωστοτατες οι περιοδιες, στα Βαλκανια, του Φαλμεραϋερ μαζι με τον τσαρο Νικολαο).
Να ειστε απολυτα σιγουροι πως ο Φαλμεραϋερ όπως εσκεμμενα και αυθαιρετα εκανε τις διαπιστωσεις του για την καταγωγη των Νεοελληνων το ιδιο αυθαιρετα και εσκεμμενα εκανε και τις διαπιστωσεις του για τους Αλβανους.
Ο επιστημονικος κοσμος εχει ηδη αποφανθει για το εργο του Φαλμεραϋερ και η αποφαση του είναι αυτή που παραπανω σας παρεθεσα.
Τωρα πιστευω πως ηρθε η ωρα να παραταξω μερικα στοιχεια που στηριζουν την εκδοχη της καταγωγης των Αλβανων από τους Αρχαιους Ιλλυριους.
Τον 1ο αι. μ.Χ. δηλαδη την εποχη που εζησε και ο Πλουταρχος,ενας άλλος Ρωμαιος Γεωγραφος ο Κλαυδιος Πτολεμαιος, στα Γεωγραφικα του,μαρτυρουσε:
«Ανατολικα της Επιδαμνου,βρησκεται πολη επωνομαζομενη Αλβανοπολις.Αυτη κατοικειται ως επι το πλειστον από Ιλλυρικοι φυλη, καλουμενη Αλβανοι.Οι ντοποιοι κατοικοι της ονομαζουν αυτην και την γυρω περιοχη ως την Επιδαμνο ως ΑΡΜΠΝΙ
ή ΑΡΜΠΕΝΙ…..»
ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ
(Γ’ 13,23)
Σημειωση: «Αρμπνί-Αρμπρί»,αποκαλουν εως και σημερα οι Αλβανοι το Άρβανον η αλλιως την Αρβανιτιά.
Εχοντας αυτό το στοιχειο που ομιλει για την περιοχη που ζουν σημερα οι Αλβανοι και που επιβαιβεωνει την αιωνια πεποιθηση ενός λαου,είναι λογικο να θεωρουμε ως λογικοτερη την εκδοχη που ερχεται από τον Καυκασο; Χρειαζεται να ψαξουμε στον Καυκασο,την στιγμη που εχουμε διπλα μας την απαντηση;
Ας περασουμε στα γλωσσολογικα.Ενα στοιχειο ,που χρησιμοποιουν οι Αλβανοι εθνικιστες στην προπαγανδα τους είναι η γλωσσα του Ομηρου.Στα Ομηρικα επη, παμπολλες λεξεις,αν μεταφραστουν στα Αλβανικα ειναι σχεδον ολοϊδιες.Αυτο κατ’αυτους αποδεικνυει την Ιλλυρικοτητα-Αλβανικοτητα του Ομηρου και κατεπεκτασιν την Αλβανικοτητα της Ομηρικης Ελλαδας.(Ιστορικη διαστροφη λογω Ιστοριοπληξιας)Βαιβεα το συμπερασμα αυτό μονο γελια μπορει να προκαλεσει στον επιστημονικο κοσμο.Ομως τα επιχειρηματα για την γλωσσα του Ομηρου είναι αληθη.Για να βρουμε τι αποδεικνυει αυτό,δεν χρειαζεται να φτασουμε στα ακρα.Η αληθεια,βρησκεται στο μεσον.Η εποχη που συνεθεσε τα επη του ο Ομηρος είναι μια εποχη πολύ κοντα στην Πελασγικη.Ετσι είναι λογικο η γλωσσα του να είναι πολύ κοντα στην Πελασγικη,καθως η Ελληνικη γλωσσα προερχεται από την Πελασγικη.Το στοιχειο αυτό λοιπον δεν αποδυκνει έναν ανυπαρκυο πανιλλυρισμο κατά την αρχαιοτητα,αλλα την Πελασγικη καταγωγη Αλβανων και Ελληνων.
Επισης Ιλλυρικες τοποθεσιες και ονοματα μεταφραζονται μονο στα Αλβανικα.
Όπως ο Βασιλευς Βαρδυλιος(Λευκο Αστερι)το βουνο Τομαρος,το οποιο πρωτος ο Στραβωνας το κατονομασε ως Ταμουρος,Ταμιρος,Τομιρος-(εμφανεις η συγχηση του Στραβωνα στα φωνηεντα)-λογω των ιερεων που κατοικουσαν εκει τους Ταμουριους,Ταμιριους.Η συγχηση του Στραβωνα για το πώς θα αποδοσει τα φωνηεντα οφειλεται στο ότι το ονομα Ταμουριος…..δεν ηταν Ελληνικο αλλα ντοπιο (Te miret)=οι αγαθοι,οι αγιοι.(το e είναι με umlaut διαλυτικα και προφερεται σαν πνευμα δηλαδη η λεξη προφερεται καπως ετσι:Τ’ΜΙΡ’Τ).
Το ονομα Ιλλυρια: στα Αλβανικα το I LIR σημαινει: ελευθερος.Η Ταυλαντια (Tauland): από το that+land δηλαδη αφορη χωρα.Το land στα γκεκικα σημαινει χωρα-γη στα τοσκικα και επισημα Αλβανικα σημαινει τα υλικα που βγαζουμε από την γη.Βαιβεα το land το συναντουμε και στις Σαξονικες γλωσσες.Για αυτό θα μιλησω αργοτερα.
Το ονομα Δημητρα:Το ονομα αυτό,δημιουργηθικε στην Ελλαδα κατά την εποχη που επινοηθηκε το 12θεο.Δηλαδη στα τελη της Πελασγικης εποχης.Ας παρουμε το πρωτο συνθετικο το Δη.Οπως γνωριζουμε το η αρχαιοτερα προφεροταν εε.Αρα το Δη για την ακριβεια μπορει να ηταν Δεε.Dhe στα Αλβανικα σημαινει=Γη.Ο Δημητριος Φαριος ειχε Ελληνικοτατο ονομα,όπως και δεν αποκλειεται να ηταν Ελληνας καθως καταγωταν από την ελληνικη αποικια της Επιδαμνου.
Τελος τειθεται και θεμα περι πολλων στοιχειων της δακικης γλωσσας με την Αλβανικη.ΑΛΗΘΕΣ!Ομως και παλι ο Στραβων μας πληροφορει πως οι Δακες οι Μυσες οι Ιλλυριοι και οι Θρακες ομιλουν πολύ ομοια γλωσσα.Με συγχωρειτε που δεν παραπεμπω βιβλιο και Παραγραφο,αλλα αυτή τη στιγμη δεν εχω μπροστα μου το βιβλιο για να δωσω ακριβεστερες πληροφοριες.
Τελος για να ολοκληρωσω με τα γλωσσολογικα,Θα μιλησω για τον παραλληλισμο μεταξυ Ετρουσκων,Τοσκιδων και Ιλλυριων.Οι Ετρουσκοι,θεωρουνται μετανασθεν Ιλλυρικο φυλο.Οι αρκετες Ετρουσκικες επιγραφες,που εχουν ανευρεθει,είναι ένα ακομη στοιχειο που μαρτυρει την ομοιοτητα της Ετρουσκοιλλυροπελασγικης γλωσσας με την συγχρονη Αλβανικη.Παρακατω παραθετω μια εικονα μιας τετοιας επιγραφης με την μεταφραση της στα Αλβανικα τα Ιταλικα και τα Αγγλικα.Βγαλτε μονοι σας συμπερασματα.
Ο ιστορικος,(που ο θεος νατον κανει),ο οποιος πρωτος διατυπωσε την θεωρια αυτή,ηταν ο Ιακωβος Φιλιππος Φαλμεραϋερ.Ο οποιος οσο και αν φαινεται παραλογο,το εκανε για να πληξει,όχι τους Αλβανους,ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
https://milibutka.blogspot.gr/.../cilat-ishin-shkrimet...
Γνωριζωντας τις ανθελληνικες αποψεις του,στο βιβλιο του “Geschichte der Hailbinset Mores” (1835),διατυπωσε ότι: «Οι Νεοελληνες ουδεμια σχεση δεν εχουν με τους Αρχαιους Ελληνες. Ειναι μιγμα Σλαβων,ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ-ΙΛΛΥΡΙΩΝ και Βλαχων».Το εργο του αυτό παρουσιαστικε στην Βαυαρικη Ακαδημια Επιστημων,οπου μερικοι ιστορικοι εθεσαν το θεμα της συγγενειας των Ιλλυριων με τους Αρχαιους Ελληνες.Η αποδειξη της συγγενειας τους εδειχνε ότι τελικα στους κατοικους του Νεοσυστατου Ελληνικου κρατους τελικα ετρεχε ακομη μια ρανιδα Αρχαιοελληνικου αιματος!
Ο Φαλμεραϋερ,βλεποντας ότι αυτό κατερρυπτε τον στοχο του,εψαξε εξωνυχιστικα να βρει τροπο ώστε να καταρυπτει την Ιλλυρικη καταγωγη των Αρβανιτων-Αλβανων.Τελικα βρηκε τις αναφορες του Πολουταρχου και του Πλινιου,για την Καυκασια Αλβανια,και ετσι εσπευσε και στην επομενη εκδοση του εργου του προσθεσε το κεφαλαιο περι τις καταγωγης των Αρβανιτων-Αλβανων,οι οποι τωρα πια δεν ειχαν καμια σχεση με τους Ιλλυριους.Ετσι από τη μια στιγμη στην άλλη η Αρβανιτες-Ιλλυριοι,εγιναν Αρβανιτες-Καυκασιοι Αλβανοι.Τωρα πια για τον Φαλμεραϋερ το προβλημα ειχε διευθετηθει και ο σκοπος του ειχε επιτευχθει.
Ποιος ηταν ο σκοπος του; Ο σκοπος του ηταν ενας. Να αποδειξει ότι στην Ελλαδα δεν ζουν πια αυτοχθωνες πληθησμοι ή τουλαχιστον παλαιωτεροι των Σλαβων,γιατι υποκεινουμενος από τον Τσαρο Νικολαο Της Ρωσιας ο οποιος,πρεσβευε τον πανσλαυισμο,που ανθιζε εκεινη την εποχη,ειχε την εντολη να παρουσιασει ότι οποιαδηποτε Σλαβικη διεκδικηση στον Ελλαδικο χωρο να θεωρειται δικαια και ευλογη.(Είναι γνωστοτατες οι περιοδιες, στα Βαλκανια, του Φαλμεραϋερ μαζι με τον τσαρο Νικολαο).
Να ειστε απολυτα σιγουροι πως ο Φαλμεραϋερ όπως εσκεμμενα και αυθαιρετα εκανε τις διαπιστωσεις του για την καταγωγη των Νεοελληνων το ιδιο αυθαιρετα και εσκεμμενα εκανε και τις διαπιστωσεις του για τους Αλβανους.
Ο επιστημονικος κοσμος εχει ηδη αποφανθει για το εργο του Φαλμεραϋερ και η αποφαση του είναι αυτή που παραπανω σας παρεθεσα.
Τωρα πιστευω πως ηρθε η ωρα να παραταξω μερικα στοιχεια που στηριζουν την εκδοχη της καταγωγης των Αλβανων από τους Αρχαιους Ιλλυριους.
Τον 1ο αι. μ.Χ. δηλαδη την εποχη που εζησε και ο Πλουταρχος,ενας άλλος Ρωμαιος Γεωγραφος ο Κλαυδιος Πτολεμαιος, στα Γεωγραφικα του,μαρτυρουσε:
«Ανατολικα της Επιδαμνου,βρησκεται πολη επωνομαζομενη Αλβανοπολις.Αυτη κατοικειται ως επι το πλειστον από Ιλλυρικοι φυλη, καλουμενη Αλβανοι.Οι ντοποιοι κατοικοι της ονομαζουν αυτην και την γυρω περιοχη ως την Επιδαμνο ως ΑΡΜΠΝΙ
ή ΑΡΜΠΕΝΙ…..»
ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ
(Γ’ 13,23)
Σημειωση: «Αρμπνί-Αρμπρί»,αποκαλουν εως και σημερα οι Αλβανοι το Άρβανον η αλλιως την Αρβανιτιά.
Εχοντας αυτό το στοιχειο που ομιλει για την περιοχη που ζουν σημερα οι Αλβανοι και που επιβαιβεωνει την αιωνια πεποιθηση ενός λαου,είναι λογικο να θεωρουμε ως λογικοτερη την εκδοχη που ερχεται από τον Καυκασο; Χρειαζεται να ψαξουμε στον Καυκασο,την στιγμη που εχουμε διπλα μας την απαντηση;
Ας περασουμε στα γλωσσολογικα.Ενα στοιχειο ,που χρησιμοποιουν οι Αλβανοι εθνικιστες στην προπαγανδα τους είναι η γλωσσα του Ομηρου.Στα Ομηρικα επη, παμπολλες λεξεις,αν μεταφραστουν στα Αλβανικα ειναι σχεδον ολοϊδιες.Αυτο κατ’αυτους αποδεικνυει την Ιλλυρικοτητα-Αλβανικοτητα του Ομηρου και κατεπεκτασιν την Αλβανικοτητα της Ομηρικης Ελλαδας.(Ιστορικη διαστροφη λογω Ιστοριοπληξιας)Βαιβεα το συμπερασμα αυτό μονο γελια μπορει να προκαλεσει στον επιστημονικο κοσμο.Ομως τα επιχειρηματα για την γλωσσα του Ομηρου είναι αληθη.Για να βρουμε τι αποδεικνυει αυτό,δεν χρειαζεται να φτασουμε στα ακρα.Η αληθεια,βρησκεται στο μεσον.Η εποχη που συνεθεσε τα επη του ο Ομηρος είναι μια εποχη πολύ κοντα στην Πελασγικη.Ετσι είναι λογικο η γλωσσα του να είναι πολύ κοντα στην Πελασγικη,καθως η Ελληνικη γλωσσα προερχεται από την Πελασγικη.Το στοιχειο αυτό λοιπον δεν αποδυκνει έναν ανυπαρκυο πανιλλυρισμο κατά την αρχαιοτητα,αλλα την Πελασγικη καταγωγη Αλβανων και Ελληνων.
Επισης Ιλλυρικες τοποθεσιες και ονοματα μεταφραζονται μονο στα Αλβανικα.
Όπως ο Βασιλευς Βαρδυλιος(Λευκο Αστερι)το βουνο Τομαρος,το οποιο πρωτος ο Στραβωνας το κατονομασε ως Ταμουρος,Ταμιρος,Τομιρος-(εμφανεις η συγχηση του Στραβωνα στα φωνηεντα)-λογω των ιερεων που κατοικουσαν εκει τους Ταμουριους,Ταμιριους.Η συγχηση του Στραβωνα για το πώς θα αποδοσει τα φωνηεντα οφειλεται στο ότι το ονομα Ταμουριος…..δεν ηταν Ελληνικο αλλα ντοπιο (Te miret)=οι αγαθοι,οι αγιοι.(το e είναι με umlaut διαλυτικα και προφερεται σαν πνευμα δηλαδη η λεξη προφερεται καπως ετσι:Τ’ΜΙΡ’Τ).
Το ονομα Ιλλυρια: στα Αλβανικα το I LIR σημαινει: ελευθερος.Η Ταυλαντια (Tauland): από το that+land δηλαδη αφορη χωρα.Το land στα γκεκικα σημαινει χωρα-γη στα τοσκικα και επισημα Αλβανικα σημαινει τα υλικα που βγαζουμε από την γη.Βαιβεα το land το συναντουμε και στις Σαξονικες γλωσσες.Για αυτό θα μιλησω αργοτερα.
Το ονομα Δημητρα:Το ονομα αυτό,δημιουργηθικε στην Ελλαδα κατά την εποχη που επινοηθηκε το 12θεο.Δηλαδη στα τελη της Πελασγικης εποχης.Ας παρουμε το πρωτο συνθετικο το Δη.Οπως γνωριζουμε το η αρχαιοτερα προφεροταν εε.Αρα το Δη για την ακριβεια μπορει να ηταν Δεε.Dhe στα Αλβανικα σημαινει=Γη.Ο Δημητριος Φαριος ειχε Ελληνικοτατο ονομα,όπως και δεν αποκλειεται να ηταν Ελληνας καθως καταγωταν από την ελληνικη αποικια της Επιδαμνου.
Τελος τειθεται και θεμα περι πολλων στοιχειων της δακικης γλωσσας με την Αλβανικη.ΑΛΗΘΕΣ!Ομως και παλι ο Στραβων μας πληροφορει πως οι Δακες οι Μυσες οι Ιλλυριοι και οι Θρακες ομιλουν πολύ ομοια γλωσσα.Με συγχωρειτε που δεν παραπεμπω βιβλιο και Παραγραφο,αλλα αυτή τη στιγμη δεν εχω μπροστα μου το βιβλιο για να δωσω ακριβεστερες πληροφοριες.
Τελος για να ολοκληρωσω με τα γλωσσολογικα,Θα μιλησω για τον παραλληλισμο μεταξυ Ετρουσκων,Τοσκιδων και Ιλλυριων.Οι Ετρουσκοι,θεωρουνται μετανασθεν Ιλλυρικο φυλο.Οι αρκετες Ετρουσκικες επιγραφες,που εχουν ανευρεθει,είναι ένα ακομη στοιχειο που μαρτυρει την ομοιοτητα της Ετρουσκοιλλυροπελασγικης γλωσσας με την συγχρονη Αλβανικη.Παρακατω παραθετω μια εικονα μιας τετοιας επιγραφης με την μεταφραση της στα Αλβανικα τα Ιταλικα και τα Αγγλικα.Βγαλτε μονοι σας συμπερασματα.
Τεθηκε επισης θεμα και για κελτικη καταγωγη των Ιλλυριων.Πραγματι,οι δυο λαοι εχουν πολλα κοινα(συμβολα,εθιμα,ονοματα,λεξεις).Ομως,τα στοιχεια μιλουν για μετακινιση πληθησμου από την Βαλκανικη προς τον Βορα και όχι από τον Βορα προς την Βαλκανικη.Στα πιο σπουδαια χρονικα της Αλβιονας (Βρετανιας),και της (Albany)Σκοτιας, του Gefrey of Manmouths και το Νenniu,αναγραφεται πως την Βρετανια την κατοικισαν πολλες φυλες της ιδιας καταγωγης,τα οποια μεταναστευσαν από την Δαρδανικη Τροια προς την Ιταλια και από εκει στην Αλβιονα, οδηγουμενοι από τον αρχηγο τους Βρετο όταν ο τελευταιος σκοτωσε αθελα του τον πατερα του.
MBRET στα Αλβανικα σημαινει Βασιλιας.Το ιδιο συμβαινει και με την Ιρλανδια την οποια την αποικησε μια φυλη Τρωοδαρδανικη η TEUTA DENAN. TEUTA λεγοταν και η τελευταια βασιλισα της Ιλλυριας όπως και το ονομα ΤEUTA μοιαζει με το ονομα της φυλης των TAULAND.
Να διευκρινησω πως τα ευρηματα που εχουν βρεθει στην Τροια είναι παρομοια με τα Δαρδανικα και πολλοι ιστορικοι θεωρουν τον Τρωικο πολιτισμο,ως ανεπτυγμενο Δαρδανικο.
Καπου εδώ τελειωνει το κειμενο μου.Τελειονοντας θα αναπτυξω το συμπερασμα μου.Κατα τη γνωμη μου λοιπον,Ελληνες και Αλβανοι είναι απογονοι μιας τεραστιας φυλης .Δακες και Μυσες, ηταν επισης Πελασγοι.Οι Πελασγοι διασπασθηκαν,λογω της Πολιτισμικης διαφοροποιησης τους.Οι Ελληνες ζωντας σε μια περιοχη πολύ ευνοϊκη, μπορεσαν να ερθουν σε επαφη με αλλους λαους και να αναπτυξουν γραφη και έναν απαραμειλο πολιτισμο.Οι υπολοιποι όπως οι Ιλλυριοι παλευοντας κάθε μερα απλα να εξασφαλισουν την ζωη τους παρεμειναν σε ένα πρωτογονο σταδιο για πολλους αιωνες.Αλλο οι ελληνικες παραλιες και άλλο τα κατσαβραχα της Ιλλυριας.
---------------------------------------------------------------------
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ
-------------------------------------------------------------------------------
Ιλλυριοί: Ομάδα φύλων του δυτικού τμήματος της
χερσονήσου του Αίμου. Η ονομασία τους αυτή, με την οποία έγιναν γνωστοί στις αρχαιοελληνικές πηγές, φαίνεται ότι προήλθε αρχικά από ένα μικρό φύλο της Ιλλυρίδος (*), δηλ. της περιοχής της σημερινής κεντρικής Αλβανίας, με το οποίο ήλθαν σε επαφή για πρώτη φορά οι Έλληνες και στην συνέχεια η χρήση του διαδόθηκε και περιέλαβε όλα τα «ιλλυρικά» φύλα. Μια ένδειξη για την ύπαρξη αυτού του φύλου προέρχεται από το έργο του Πλίνιου του Πρεσβύτερου «Φυσική Ιστορία», που γράφτηκε στα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ. και στο οποίο αναφέρεται (ΙΙΙ. 144) η ύπαρξη ενός λαού στην περιοχή των εκβολών του ποταμού Δρίλωνος (σημερ. Drin) στην Αδριατική, που τον αποκαλεί «οι λεγόμενοι κυρίως Ιλλυριοί» (Illyrii proprie dicti).
Οι πρόγονοι των Ιλλυριών υποστηρίζεται ότι προήλθαν από την συγχώνευση των Νεολιθικών κατοίκων της περιοχής με τους Αριοευρωπαίους εισβολείς, η οποία σημειώθηκε στην διάρκεια της Χαλκολιθικής Εποχής (4η χιλιετία π.Χ.), κυρίως στις περιοχές της κεντρικής και ανατολικής χερσονήσου του Αίμου. Στο δυτικό τμήμα θα διεισδύσουν αργότερα, με αποτέλεσμα η περιοχή να εμφανίζει καθυστέρηση και η Εποχή του Ορειχάλκου να αρχίσει μόλις το 2100/2000 π.Χ.
Η φάση πάντως του σχηματισμού των λεγομένων Πρωτο-Ιλλυριών (Proto-Illyrians) καλύπτει ολόκληρη την Εποχή του Ορειχάλκου (Bronze Age, 2100/2000 – 1100 π.Χ.), ενώ στην διάρκεια των πρώτων αιώνων της Εποχής του Σιδήρου (1100 – 700 π.Χ.), έχουμε την διαμόρφωση των Πρώϊμων Ιλλυριών (First Illyrians). Από το 700 π.Χ. και μετά αναφερόμαστε πλέον στα ήδη σχηματισμένα φύλα των Ιλλυριών που αναφέρονται στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς (βλ. λεπτομέρειες στην Αρχαία Ιστορία του Πανεπιστημίου Καίημπριτζ–Cambridge Ancient History, C.A.H. Vol. III, part 1 σελ. 585).
Θα πρέπει πάντως να τονίσουμε, ότι οι συστηματικές έρευνες των τελευταίων δεκαετιών, που συγκέντρωσαν έναν τεράστιο όγκο αρχαιολογικού και γλωσσολογικού υλικού, απέδειξαν ότι οι Ιλλυριοί δεν απετέλεσαν ποτέ μια ομοιογενή εθνική και φυλετική οντότητα (Illyrians, 1996 σελ. 38). Η ανομοιογένεια αυτή ερμηνεύεται όχι μόνον από την ανάμειξη των ιθαγενών Νεολιθικών πληθυσμών με τους Αριοευρωπαίους εισβολείς όπως προαναφέραμε, αλλά και από την είσοδο κεντροευρωπαϊκών λαών των λεγομένων «πολιτισμών των Τεφροδόχων» (Urnfield cultures**) στις κεντρικές και δυτικές περιοχές της χερσονήσου του Αίμου.
----------------------------------------------------------------------
(*) Γεωγραφικός όρος, που διαφέρει από τους όρους «Ιλλυρία» (=γενικά, οι σημερινές περιοχές της Αλβανίας και της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας) και «Ιλλυρικόν»
η ρωμαϊκή επαρχία ειδικότερα, Illyricum).
(**) Πολιτισμός της Μέσης Εποχής του Εποχής Ορείχαλκου (Bronze Age) της Κεντρικής Ευρώπης (περίπου 1800 π.Χ.), που ανήκει σε ομάδα συγγενών πολιτισμών οι οποίοι είναι γνωστοί με την ονομασία Ούρνφιλντ (Urnfield cultures = Πολιτισμοί των τεφροδόχων). Χαρακτηριστικό αυτών των πολιτισμών ήταν το ταφικό έθιμο της καύσης των νεκρών και της τοποθέτησης της τέφρας (στάχτης) σε ειδικά, συνήθως κεραμικά, αγγεία (τεφροδόχοι, Urns).
------------------------------------------------------------------------------
Η είσοδος αυτών των λαών έγινε σε δύο κύματα: Το πρώτο σημειώθηκε γύρω στο 1200 π.Χ. και ταυτίζεται με την μεγάλη «Φρυγική μετανάστευση», ενώ το δεύτερο πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 12ου αιώνα και στην διάρκεια του 11ου αιώνα π.Χ. Αυτό το δεύτερο κύμα είχε αξιοσημείωτη επίδραση ειδικά στις δυτικές περιοχές, όχι μόνον στα υλικά στοιχεία των τοπικών πολιτισμών, αλλά κυρίως στο ότι προκάλεσε νέες μετακινήσεις λαών από τα ανατολικά παράλια της Αδριατικής προς την ιταλική χερσόνησο και ειδικότερα το νοτιοανατολικό της άκρο (αρχ. Ιαπυγία ή Καλαβρία, σημερινή Απουλία).
Οι λαοί που εγκαταστάθηκαν στις ιταλικές ακτές της Αδριατικής ήσαν οι Ιάπυγες (δεν πρέπει να συγχέονται με τους Ιάζυγες, ένα Σαρματικό φύλο και τους Κελτο-Ιλλυριούς Ιάποδες των βορειοανατολικών παραλίων της Αδριατικής), οι Μεσσάπιοι και οι Χώνες (Chonians). Για τους τελευταίους, πιστεύεται ότι σχετίζονται με το Δυτικό (Ηπειρωτικό) ελληνικό φύλο των Χαόνων (βλ. C.A.H. Vol. III part 1, σελ. 229).
-------------------
Χαρτης των Ταιμς της Ν.Υορκης που δημοσιευτηκε το 1876 μ.Χ.,τοτε που δεν υπηρχε ακομη Αλβανικο κρατος.Ο Χαρτης ειναι αποκαλυπτικος,απο τους ΙΛΛΥΡΙΟΥΣ και ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ που ειναι ο ιδιος λαος στους Σκιπταριδες
---------------------------------------------------------------------------
ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ
Γλώσσα των προαναφερθέντων αυτών λαών ήταν η συμβατικά ονομαζόμενη Μεσσαπική, η οποία θεωρείται συγγενής της Ιλλυρικής γλώσσας, αλλά επειδή προήλθε από μια προγονική μορφή της Ιλλυρικής (την λεγόμενη Προ-ιλλυρική, pre-Illyrian), διαφοροποιήθηκε έντονα στην διάρκεια των ιστορικών χρόνων με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται σήμερα ως ξεχωριστή οντότητα μεταξύ των πρώϊμων γλωσσών της ιταλικής χερσονήσου. Είναι γνωστή από περισσότερες από 300 επιγραφές, γραμμένες σε μια μορφή του ελληνικού αλφαβήτου που υιοθετήθηκε γύρω στο 500 π.Χ.
------------------------------------------------------------------------------
Τα νότια όρια εξάπλωσης των ιλλυρικών φύλων τοποθετούνται στην κοιλάδα του ποταμού Αώου, στην σημερινή νότια Αλβανία, ενώ ορισμένοι τα τοποθετούν βορειότερα, στην κοιλάδα του ποταμού Γενούσου (σημερ. Shkumbi).
Το θέμα αυτό έχει επιλυθεί πλέον μετά από τα νεώτερα ευρήματα και τις πρόσφατες έρευνες, οι οποίες απέδειξαν ότι μέχρι τον 9ο αιώνα π.Χ. τα όρια μεταξύ ιλλυρικών και Δυτικών (Ηπειρωτικών) ελληνικών φύλων προσδιορίζονταν από τον ποταμό Γενούσο. Αυτή η περίοδος όμως, ήταν η εποχή κυριαρχίας στην ανατολική Αδριατική ενός ισχυρού λαού της περιοχής, των Λιβουρνών (Liburnians). Οι Λιβουρνοί ανήκαν στους λεγόμενους Βενετικούς (Venetic) λαούς (βλ. παρακάτω), που ήσαν εγκατεστημένοι στον μυχό της Αδριατικής και στις Δαλματικές ακτές και αποτελούσαν το νοτιότερο φύλο τους. Το πρώτο μισό του 8ου αιώνα π.Χ. είχαν εγκατασταθεί στην Κέρκυρα, την οποία μοιράζονταν με τους Έλληνες αποίκους από την Ερέτρια της Εύβοιας, μέχρι την εκδίωξή τους από την περιοχή και την οριστική απώθησή τους, στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. από τον πανίσχυρο στόλο των Κορινθίων, που θα καταλάβουν την Κέρκυρα και θα αποκτήσουν έτσι τον έλεγχο της νότιας Αδριατικής και των επικερδών θαλάσσιων επικοινωνιών με την Ιταλία.
Φαίνεται ότι την περίοδο της κυριαρχίας των Λιβουρνών, οι Ταυλάντιοι και άλλα ιλλυρικά φύλα προωθήθηκαν νοτιότερα και κατέλαβαν τις εύφορες παραλιακές πεδιάδες μεταξύ Γενούσου και Αώου (βλ. λεπτομέρειες για τα παραπάνω στο Illyrians, σελ.183-188 και C.A.H. Vol. III part 3 σελ. 266-267). Στην συνέχεια όμως, τα ελληνικά φύλα των Χαόνων φαίνεται ότι απώθησαν και πάλι τα ιλλυρικά φύλα βορειότερα, στον ποταμό Γενούσο, ο οποίος μέχρι τα τέλη περίπου του 5ου αιώνα π.Χ. θα παραμείνει το όριο μεταξύ τους. Στην διάρκεια του 4ου και 3ου αιώνα π.Χ., εποχή ισχυροποίησης και επέκτασης των ιλλυρικών κρατών της περιοχής, ο Αώος θα ξαναγίνει το όριο ιλλυρικών και ελληνικών φύλων (βλ. Dragoslav Srejović: The Illyrians and the Thracians-Malta 1998, σελ. 14).
Ο ιστορικός του 2ου μ.Χ. αιώνα Αππιανός ο Αλεξανδρεύς, περιέλαβε στο ιστορικό του έργο (Ρωμαϊκά), ένα βιβλίο για τους Ιλλυριούς και τους πολέμους των Ρωμαίων εναντίον τους, το οποίο περιέχει σημαντικές πληροφορίες για τα διάφορα ιλλυρικά φύλα. Εκεί παραδίδεται και μια μυθολογική γενεαλογία των λαών της εποχής εκείνης που ήσαν εγκατεστημένοι στην Ιλλυρία. Σύμφωνα με αυτήν, από τον Κύκλωπα Πολύφημο και την γυναίκα του Γαλάτεια, γεννήθηκαν τρεις γιοι, ο Κελτός, ο Ιλλυριός και ο Γάλας, οι οποίοι μετανάστευσαν από την πατρίδα τους Σικελία και εγκαταστάθηκαν σε διάφορες χώρες όπου οι υπήκοοί τους ονομάσθηκαν αντίστοιχα Κέλτες, Ιλλυριοί και Γαλάτες, γεγονός που αποκαλύπτει την σύγχυση και την άγνοια εθνολογικών δεδομένων του Αππιανού, ο οποίος διαχωρίζει τους Κέλτες από τους Γαλάτες!
Ο Ιλλυριός απέκτησε έξη γιους, τον Εγχελέα (Encheleus), τον Αυταριέα (Autarieus), τον Δάρδανο (Dardanus), τον Μαίδο (Maedus), τον Ταύλα (Taulas) και τον Περραιβό (Perrhaebus), αλλά και κόρες όπως την Παρθώ (Partho), την Δαορθώ (Daortho), την Δασσαρώ (Dassaro) και άλλες. Από τα παιδιά αυτά του Ιλλυριού κατάγονται οι Ταυλάντιοι, οι Περραιβοί, οι Εγχελείς, οι Αυταριάτες, οι Δάρδανοι, οι Παρθίνοι, οι Δασσαρήτες και οι Δάρσιοι (σημ. ΔΕΕ μάλλον εννοούνται οι Δαόρσοι). Συνεχίζοντας, αναφέρει ότι ο Αυταριεύς είχε ένα γιο, τον Παννόνιο ή Παίονα και αυτός είχε γιους, τον Σκορδίσκο και τον Τριβαλλό, από τους οποίους κατάγονται οι αντίστοιχοι λαοί.
Προφανώς, η γενεαλογία του Αππιανού και η «μεγάλη Ιλλυρία» του, στην οποία περιελάμβανε λαούς εθνικά και γεωγραφικά άσχετους με τους Ιλλυριούς, ήσαν τεχνητά κατασκευάσματα, τα οποία εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους πολιτικούς, δημοσιονομικούς και διοικητικούς στόχους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, μετά την ενσωμάτωση των δυτικών περιοχών της χερσονήσου του Αίμου (βλ. και Srejović, 1998 σελ. 13).
Η αρχαιότερη πάντως περιγραφή των ιλλυρικών φύλων, γίνεται στον Περίπλου, ο οποίος γράφτηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. και λανθασμένα αποδίδεται στον θαλασσοπόρο και γεωγράφο Σκύλακα τον Καρυανδέα (Ψευδο-Σκύλαξ). Τους Ιλλυριούς μνημονεύει και ο μεγάλος Γεωγράφος της αρχαιότητος (3ος αιώνας π.Χ.) Ερατοσθένης, καθώς και ο Γεωγράφος του 2ου αιώνα π.Χ. Σκύμνος ο Χίος. Το νοτιότερα εγκατεστημένο φύλο των Ιλλυριών φαίνεται ότι ήσαν οι Βυλλίονες (Bylliones), στην ενδοχώρα της ελληνικής αποικίας της Απολλωνίας, στην κοιλάδα του ποταμού Αώου, που γειτόνευε στα νότια του με το ελληνικό Ηπειρωτικό φύλο των Χαόνων. Σήμερα πάντως υποστηρίζεται ότι οι Βυλλίονες ήσαν ελληνικό και όχι ιλλυρικό φύλο (C.A.H. Vol. III part 3, σελ. 268).
---------------------------------------------------------------------------
Ρωμαϊκή Ιλλυρία
Για το φύλο των Ατιντάνων/Αντιντάνων/Ατιντανών, εξακολουθεί να υπάρχει σύγχυση και ως προς την καταγωγή του όσο και ως προς την ακριβή θέση εγκατάστασής του. Η σύγχρονη έρευνα πάντως τείνει να καταλήξει στην παραδοχή ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά φύλα: Το ελληνικό φύλο των Ηπειρωτών Ατιντάνων, εγκατεστημένο μεταξύ των Χαόνων και των Μολοσσών και το ιλλυρικό φύλο των Ατιντανών, στα βόρεια της σημερινής πόλης του Ελβασάν.
Οι Ταυλάντιοι, αποτελούσαν μια ομάδα ιλλυρικών φύλων, που κατά καιρούς κυριαρχούσε στο μεγαλύτερο μέρος της παραλιακής πεδιάδας μεταξύ των ποταμών Αώου στα νότια και Δρίλωνος (σημερ. Drin) στον βορρά. Η παράδοση για την ίδρυση (γύρω στο 627 π.Χ.) της Επιδάμνου (αποικία των Κερκυραίων, σημερινό Δυρράχιο της Αλβανίας), την οποία κατέγραψε επίσης ο Αππιανός, αναφέρει τους Βρίγες ως τους παλαιοτέρους κατοίκους της περιοχής, που τους διαδέχθηκαν αργότερα οι Ταυλάντιοι, με τους οποίους, όπως σαφώς συμπεραίνεται, οι Βρίγες δεν είχαν καμιά σχέση ή συγγένεια.
Ο περίφημος αρχαίος Γεωγράφος του 6ου αιώνα π.Χ. Εκαταίος ο Μιλήσιος, μνημονεύει ως φύλο των Ταυλαντίων, τους Άβρους (Abri), οι οποίοι γειτόνευαν ανατολικά με ένα άλλο ιλλυρικό φύλο, τους Χελιδόνες, εγκατεστημένους στο εσωτερικό, στα νότια του μέσου ρου του ποταμού Δρίλωνος.
Αργυρός στατήρ της Επιδάμνου (Δυρράχιον)
Κόπηκε για λογαριασμό του ηγεμόνος των Ιλλυριών Μονουνίου (περίπου 300-280 π.Χ.)
Στα ανατολικά των Ταυλαντίων, στο εσωτερικό, ήσαν εγκατεστημένοι, οι Παρθεινοί (Λεξικό Κυρίων Ονομάτων, Κωνσταντινούπολις 1893) ή Παρθίνοι (Στέφανος Βυζάντιος), οι ανατολικοί γείτονες των οποίων ήσαν οι Εγχελείς, στην περιοχή της λίμνης Αχρίδος. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ηγεμόνες των Εγχελέων, θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους του μυθικού ήρωος Κάδμου και της συζύγου του Αρμονίας (κόρης του Άρεως και της Αφροδίτης).
Σύμφωνα όμως με νεώτερες απόψεις, οι Εγχελείς κατοικούσαν στην πραγματικότητα στην περιοχή της λίμνης Σκόδρας (αρχ. Λαβαιάτις), στο βορειότερο σημείο της σημερινής Αλβανίας και όχι στην περιοχή βορείως της Αχρίδας. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι και στον προαναφερθέντα Περίπλου, οι Εγχελείς τοποθετούνται βορείως των Ταυλαντίων, άρα στα νότια της λίμνης Σκόδρας. Το θέμα αυτό πάντως σήμερα έχει ξεκαθαρίσει. Υποστηρίζεται λοιπόν, ότι πρόκειται μάλλον για κάποιο Παλαιο-Βαλκανικό φύλο, εγκατεστημένο αρχικά στα βόρεια της πλούσιας σε αλιεύματα και κυρίως χέλια (με αυτά σχετίζεται ετυμολογικά και η ονομασία του φύλου), λίμνη της Αχρίδος, το οποίο βαθμιαία επεκτάθηκε κατά μήκος του ποταμού Δρίλωνος (σημερ. Drin), μέχρι την περιοχή της λίμνης Σκόδρας, με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγχυση στις αρχαίες πηγές.
Βορείως της λίμνης Σκόδρας αναφέρονται τα φύλα των Αρδιαίων (Ardiaei), ενώ στα ανατολικά της λίμνης τα φύλα των Γραβαίων (Grabaei) και των Λαβαιατών (Labeates). Ακόμη βορειότερα, στα παράλια της Αδριατικής, ήσαν εγκατεστημένοι οι Δαόρσοι και βορειότερα οι Νεστοί. Ανατολικοί γείτονες αυτών των λαών στο εσωτερικό, ήσαν οι Δαλματοί ή Δελμέτες, οι οποίοι μετά τον 2ο αιώνα π.Χ. θα κυριαρχήσουν στην περιοχή που θα πάρει και το όνομά της από αυτό το φύλο (Δαλματία).
Στις εκτεταμένες περιοχές του εσωτερικού της Ιλλυρίας, κυριαρχούσαν οι μεγάλες ομάδες φύλων όπως οι Αυταριάτες, οι Δάρδανοι και στην συμβολή των ποταμών Μοράβα, Σαύου και Δούναβη το κελτικό φύλο των Σκορδίσκων, οι οποίοι αργότερα θα αναμειχθούν με Ιλλυριούς.
----------------------------------------------------------------------------------------
Επίσης για τα φύλα των Ενετών (Veneti), των Λιβουρνών ή Λιβυρνών (Liburni), των Κάρνων (Carni) και των Ιστρίων (Histri), που ζούσαν στις περιοχές της σημερινής Β.Α. Ιταλίας (κοιλάδα του Πάδου), στις βορειότερες ακτές της Δαλματίας, στην σημερινή ΒΔ Σλοβενία και στην χερσόνησο της Ιστρίας (στον μυχό της Αδριατικής) αντίστοιχα, είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι δεν είχαν σχέση με τους Ιλλυριούς.
Θεωρούνται ως φύλα ενός ιδιαίτερου Αριοευρωπαϊκού λαού, των Βενετών, φορέων της Βενετικής γλώσσας (Venetic language), οι οποίοι κατά την παράδοση (Στράβων Δ΄ IV. 1, Ε΄ Ι. 4 και ΙΒ΄ ΙΙΙ. 25), κατάγονταν από τους Ενετούς της Παφλαγονίας, που με επικεφαλής τον Τρώα αρχηγό Αντήνορα, μετανάστευσαν στην Αδριατική μετά την άλωση της Τροίας. Τέλος οι Ιάποδες, στις ΒΑ ακτές της Αδριατικής, οι νότιοι γείτονες των Ιστρίων, θεωρούνται Κελτο-ιλλυρικός λαός.
--------------------------------------------------------------------------------------
ΙΛΛΥΡΙΣ και γύρω περιοχές
Οι Ιλλυριοί έγιναν γνωστοί κυρίως από τις μόνιμες και επίφοβες επιδρομές τους εναντίον των Μακεδόνων, το βασίλειο των οποίων συχνά έφθασε στα όρια της εξαφάνισης και της υποδούλωσης στους Ιλλυριούς. Θα συντριβούν οριστικά από τον Φίλιππο Β΄ και τον Μ. Αλέξανδρο, αλλά στα χρόνια των Διαδόχων και των Ελληνιστικών κρατών, το φύλο των Δαρδάνων, θα ισχυροποιηθεί και θα αρχίσει και πάλι τις επιδρομές εναντίον της Μακεδονίας.
Οι Ιλλυριοί θα υποκύψουν στις αλλεπάλληλες εκστρατείες των Ρωμαίων και μέχρι το 9 μ.Χ. θα ενταχθούν οριστικά στο ρωμαϊκό κράτος.
------------------------------------------------------------------------------------
Κρίσιμο σημείο παραμένει η θέση τις Ιλλυρικής σε σχέση με τις δύο βασικές ομάδες των Αριοευρωπαϊκών γλωσσών: Την Ανατολική ή ομάδα satem, που περιλαμβάνει την Θρακική, τις Σλαβικές, Ιρανικές (Περσική, Κουρδική, Αφγανική) και Ινδικές γλώσσες (την προγονική Σανσκριτική και τις σύγχρονες Hindi, Bengali, Punjabi, Urdu κ.λ.π.) και την Δυτική ή ομάδα centum στην οποία ανήκουν η Ελληνική και η Φρυγική καθώς και οι Κελτικές, οι Ιταλικές (αρχαίες: Λατινο-Φαλισκική, Οσκο-Ουμβρική, Πικεντική και οι σύγχρονες Ρωμανικές-Λατινογενείς: Ιταλική, Ισπανική, Γαλλική κ.λ.π.) και Τευτονικές (Γερμανική, Αγγλική, Ολλανδική, Σκανδιναβικές) γλώσσες.
--------------------------------------------------------------------------------
ΤΥΧΕΡΟ ΕΒΡΟΥ 6-9-2017 ΚΑΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ [Kotsios Kotskas sto F,B,]
-----------------------------------------------------------------------------------
MBRET στα Αλβανικα σημαινει Βασιλιας.Το ιδιο συμβαινει και με την Ιρλανδια την οποια την αποικησε μια φυλη Τρωοδαρδανικη η TEUTA DENAN. TEUTA λεγοταν και η τελευταια βασιλισα της Ιλλυριας όπως και το ονομα ΤEUTA μοιαζει με το ονομα της φυλης των TAULAND.
Να διευκρινησω πως τα ευρηματα που εχουν βρεθει στην Τροια είναι παρομοια με τα Δαρδανικα και πολλοι ιστορικοι θεωρουν τον Τρωικο πολιτισμο,ως ανεπτυγμενο Δαρδανικο.
Καπου εδώ τελειωνει το κειμενο μου.Τελειονοντας θα αναπτυξω το συμπερασμα μου.Κατα τη γνωμη μου λοιπον,Ελληνες και Αλβανοι είναι απογονοι μιας τεραστιας φυλης .Δακες και Μυσες, ηταν επισης Πελασγοι.Οι Πελασγοι διασπασθηκαν,λογω της Πολιτισμικης διαφοροποιησης τους.Οι Ελληνες ζωντας σε μια περιοχη πολύ ευνοϊκη, μπορεσαν να ερθουν σε επαφη με αλλους λαους και να αναπτυξουν γραφη και έναν απαραμειλο πολιτισμο.Οι υπολοιποι όπως οι Ιλλυριοι παλευοντας κάθε μερα απλα να εξασφαλισουν την ζωη τους παρεμειναν σε ένα πρωτογονο σταδιο για πολλους αιωνες.Αλλο οι ελληνικες παραλιες και άλλο τα κατσαβραχα της Ιλλυριας.
---------------------------------------------------------------------
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ
-------------------------------------------------------------------------------
Ο ΙΤΑΛΟΣ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ Raphael Zampa ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ
-----------------------------------------------------------------------------------
Συμπερασματικά, κατά τον Zampa οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών, πλην του νοτίου τμήματος που κατοικούν, όπου υπάρχουν επιρροές από Ελληνικά φύλα. Από ανθρωπολογικής πλευράς θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Αλβανοί είναι Διναρικοί, με αρκετές Αλπικές επιρροές και σπανιότερα Μεσογειακές επιρροές στα νότια.
---------------------------------------------------------------------------------
http://fyletika.blogspot.gr/2016/10/blog-post_26.html
-----------------------------------------------------------------------------------
Συμπερασματικά, κατά τον Zampa οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών, πλην του νοτίου τμήματος που κατοικούν, όπου υπάρχουν επιρροές από Ελληνικά φύλα. Από ανθρωπολογικής πλευράς θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Αλβανοί είναι Διναρικοί, με αρκετές Αλπικές επιρροές και σπανιότερα Μεσογειακές επιρροές στα νότια.
---------------------------------------------------------------------------------
http://fyletika.blogspot.gr/2016/10/blog-post_26.html
χερσονήσου του Αίμου. Η ονομασία τους αυτή, με την οποία έγιναν γνωστοί στις αρχαιοελληνικές πηγές, φαίνεται ότι προήλθε αρχικά από ένα μικρό φύλο της Ιλλυρίδος (*), δηλ. της περιοχής της σημερινής κεντρικής Αλβανίας, με το οποίο ήλθαν σε επαφή για πρώτη φορά οι Έλληνες και στην συνέχεια η χρήση του διαδόθηκε και περιέλαβε όλα τα «ιλλυρικά» φύλα. Μια ένδειξη για την ύπαρξη αυτού του φύλου προέρχεται από το έργο του Πλίνιου του Πρεσβύτερου «Φυσική Ιστορία», που γράφτηκε στα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ. και στο οποίο αναφέρεται (ΙΙΙ. 144) η ύπαρξη ενός λαού στην περιοχή των εκβολών του ποταμού Δρίλωνος (σημερ. Drin) στην Αδριατική, που τον αποκαλεί «οι λεγόμενοι κυρίως Ιλλυριοί» (Illyrii proprie dicti).
Οι πρόγονοι των Ιλλυριών υποστηρίζεται ότι προήλθαν από την συγχώνευση των Νεολιθικών κατοίκων της περιοχής με τους Αριοευρωπαίους εισβολείς, η οποία σημειώθηκε στην διάρκεια της Χαλκολιθικής Εποχής (4η χιλιετία π.Χ.), κυρίως στις περιοχές της κεντρικής και ανατολικής χερσονήσου του Αίμου. Στο δυτικό τμήμα θα διεισδύσουν αργότερα, με αποτέλεσμα η περιοχή να εμφανίζει καθυστέρηση και η Εποχή του Ορειχάλκου να αρχίσει μόλις το 2100/2000 π.Χ.
Η φάση πάντως του σχηματισμού των λεγομένων Πρωτο-Ιλλυριών (Proto-Illyrians) καλύπτει ολόκληρη την Εποχή του Ορειχάλκου (Bronze Age, 2100/2000 – 1100 π.Χ.), ενώ στην διάρκεια των πρώτων αιώνων της Εποχής του Σιδήρου (1100 – 700 π.Χ.), έχουμε την διαμόρφωση των Πρώϊμων Ιλλυριών (First Illyrians). Από το 700 π.Χ. και μετά αναφερόμαστε πλέον στα ήδη σχηματισμένα φύλα των Ιλλυριών που αναφέρονται στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς (βλ. λεπτομέρειες στην Αρχαία Ιστορία του Πανεπιστημίου Καίημπριτζ–Cambridge Ancient History, C.A.H. Vol. III, part 1 σελ. 585).
Θα πρέπει πάντως να τονίσουμε, ότι οι συστηματικές έρευνες των τελευταίων δεκαετιών, που συγκέντρωσαν έναν τεράστιο όγκο αρχαιολογικού και γλωσσολογικού υλικού, απέδειξαν ότι οι Ιλλυριοί δεν απετέλεσαν ποτέ μια ομοιογενή εθνική και φυλετική οντότητα (Illyrians, 1996 σελ. 38). Η ανομοιογένεια αυτή ερμηνεύεται όχι μόνον από την ανάμειξη των ιθαγενών Νεολιθικών πληθυσμών με τους Αριοευρωπαίους εισβολείς όπως προαναφέραμε, αλλά και από την είσοδο κεντροευρωπαϊκών λαών των λεγομένων «πολιτισμών των Τεφροδόχων» (Urnfield cultures**) στις κεντρικές και δυτικές περιοχές της χερσονήσου του Αίμου.
----------------------------------------------------------------------
(*) Γεωγραφικός όρος, που διαφέρει από τους όρους «Ιλλυρία» (=γενικά, οι σημερινές περιοχές της Αλβανίας και της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας) και «Ιλλυρικόν»
η ρωμαϊκή επαρχία ειδικότερα, Illyricum).(**) Πολιτισμός της Μέσης Εποχής του Εποχής Ορείχαλκου (Bronze Age) της Κεντρικής Ευρώπης (περίπου 1800 π.Χ.), που ανήκει σε ομάδα συγγενών πολιτισμών οι οποίοι είναι γνωστοί με την ονομασία Ούρνφιλντ (Urnfield cultures = Πολιτισμοί των τεφροδόχων). Χαρακτηριστικό αυτών των πολιτισμών ήταν το ταφικό έθιμο της καύσης των νεκρών και της τοποθέτησης της τέφρας (στάχτης) σε ειδικά, συνήθως κεραμικά, αγγεία (τεφροδόχοι, Urns).
------------------------------------------------------------------------------
Η είσοδος αυτών των λαών έγινε σε δύο κύματα: Το πρώτο σημειώθηκε γύρω στο 1200 π.Χ. και ταυτίζεται με την μεγάλη «Φρυγική μετανάστευση», ενώ το δεύτερο πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 12ου αιώνα και στην διάρκεια του 11ου αιώνα π.Χ. Αυτό το δεύτερο κύμα είχε αξιοσημείωτη επίδραση ειδικά στις δυτικές περιοχές, όχι μόνον στα υλικά στοιχεία των τοπικών πολιτισμών, αλλά κυρίως στο ότι προκάλεσε νέες μετακινήσεις λαών από τα ανατολικά παράλια της Αδριατικής προς την ιταλική χερσόνησο και ειδικότερα το νοτιοανατολικό της άκρο (αρχ. Ιαπυγία ή Καλαβρία, σημερινή Απουλία).
Οι λαοί που εγκαταστάθηκαν στις ιταλικές ακτές της Αδριατικής ήσαν οι Ιάπυγες (δεν πρέπει να συγχέονται με τους Ιάζυγες, ένα Σαρματικό φύλο και τους Κελτο-Ιλλυριούς Ιάποδες των βορειοανατολικών παραλίων της Αδριατικής), οι Μεσσάπιοι και οι Χώνες (Chonians). Για τους τελευταίους, πιστεύεται ότι σχετίζονται με το Δυτικό (Ηπειρωτικό) ελληνικό φύλο των Χαόνων (βλ. C.A.H. Vol. III part 1, σελ. 229).
-------------------
Χαρτης των Ταιμς της Ν.Υορκης που δημοσιευτηκε το 1876 μ.Χ.,τοτε που δεν υπηρχε ακομη Αλβανικο κρατος.Ο Χαρτης ειναι αποκαλυπτικος,απο τους ΙΛΛΥΡΙΟΥΣ και ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ που ειναι ο ιδιος λαος στους Σκιπταριδες
---------------------------------------------------------------------------
ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ
Γλώσσα των προαναφερθέντων αυτών λαών ήταν η συμβατικά ονομαζόμενη Μεσσαπική, η οποία θεωρείται συγγενής της Ιλλυρικής γλώσσας, αλλά επειδή προήλθε από μια προγονική μορφή της Ιλλυρικής (την λεγόμενη Προ-ιλλυρική, pre-Illyrian), διαφοροποιήθηκε έντονα στην διάρκεια των ιστορικών χρόνων με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται σήμερα ως ξεχωριστή οντότητα μεταξύ των πρώϊμων γλωσσών της ιταλικής χερσονήσου. Είναι γνωστή από περισσότερες από 300 επιγραφές, γραμμένες σε μια μορφή του ελληνικού αλφαβήτου που υιοθετήθηκε γύρω στο 500 π.Χ.
------------------------------------------------------------------------------
Τα νότια όρια εξάπλωσης των ιλλυρικών φύλων τοποθετούνται στην κοιλάδα του ποταμού Αώου, στην σημερινή νότια Αλβανία, ενώ ορισμένοι τα τοποθετούν βορειότερα, στην κοιλάδα του ποταμού Γενούσου (σημερ. Shkumbi).
Το θέμα αυτό έχει επιλυθεί πλέον μετά από τα νεώτερα ευρήματα και τις πρόσφατες έρευνες, οι οποίες απέδειξαν ότι μέχρι τον 9ο αιώνα π.Χ. τα όρια μεταξύ ιλλυρικών και Δυτικών (Ηπειρωτικών) ελληνικών φύλων προσδιορίζονταν από τον ποταμό Γενούσο. Αυτή η περίοδος όμως, ήταν η εποχή κυριαρχίας στην ανατολική Αδριατική ενός ισχυρού λαού της περιοχής, των Λιβουρνών (Liburnians). Οι Λιβουρνοί ανήκαν στους λεγόμενους Βενετικούς (Venetic) λαούς (βλ. παρακάτω), που ήσαν εγκατεστημένοι στον μυχό της Αδριατικής και στις Δαλματικές ακτές και αποτελούσαν το νοτιότερο φύλο τους. Το πρώτο μισό του 8ου αιώνα π.Χ. είχαν εγκατασταθεί στην Κέρκυρα, την οποία μοιράζονταν με τους Έλληνες αποίκους από την Ερέτρια της Εύβοιας, μέχρι την εκδίωξή τους από την περιοχή και την οριστική απώθησή τους, στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. από τον πανίσχυρο στόλο των Κορινθίων, που θα καταλάβουν την Κέρκυρα και θα αποκτήσουν έτσι τον έλεγχο της νότιας Αδριατικής και των επικερδών θαλάσσιων επικοινωνιών με την Ιταλία.
Φαίνεται ότι την περίοδο της κυριαρχίας των Λιβουρνών, οι Ταυλάντιοι και άλλα ιλλυρικά φύλα προωθήθηκαν νοτιότερα και κατέλαβαν τις εύφορες παραλιακές πεδιάδες μεταξύ Γενούσου και Αώου (βλ. λεπτομέρειες για τα παραπάνω στο Illyrians, σελ.183-188 και C.A.H. Vol. III part 3 σελ. 266-267). Στην συνέχεια όμως, τα ελληνικά φύλα των Χαόνων φαίνεται ότι απώθησαν και πάλι τα ιλλυρικά φύλα βορειότερα, στον ποταμό Γενούσο, ο οποίος μέχρι τα τέλη περίπου του 5ου αιώνα π.Χ. θα παραμείνει το όριο μεταξύ τους. Στην διάρκεια του 4ου και 3ου αιώνα π.Χ., εποχή ισχυροποίησης και επέκτασης των ιλλυρικών κρατών της περιοχής, ο Αώος θα ξαναγίνει το όριο ιλλυρικών και ελληνικών φύλων (βλ. Dragoslav Srejović: The Illyrians and the Thracians-Malta 1998, σελ. 14).
Ο ιστορικός του 2ου μ.Χ. αιώνα Αππιανός ο Αλεξανδρεύς, περιέλαβε στο ιστορικό του έργο (Ρωμαϊκά), ένα βιβλίο για τους Ιλλυριούς και τους πολέμους των Ρωμαίων εναντίον τους, το οποίο περιέχει σημαντικές πληροφορίες για τα διάφορα ιλλυρικά φύλα. Εκεί παραδίδεται και μια μυθολογική γενεαλογία των λαών της εποχής εκείνης που ήσαν εγκατεστημένοι στην Ιλλυρία. Σύμφωνα με αυτήν, από τον Κύκλωπα Πολύφημο και την γυναίκα του Γαλάτεια, γεννήθηκαν τρεις γιοι, ο Κελτός, ο Ιλλυριός και ο Γάλας, οι οποίοι μετανάστευσαν από την πατρίδα τους Σικελία και εγκαταστάθηκαν σε διάφορες χώρες όπου οι υπήκοοί τους ονομάσθηκαν αντίστοιχα Κέλτες, Ιλλυριοί και Γαλάτες, γεγονός που αποκαλύπτει την σύγχυση και την άγνοια εθνολογικών δεδομένων του Αππιανού, ο οποίος διαχωρίζει τους Κέλτες από τους Γαλάτες!
Ο Ιλλυριός απέκτησε έξη γιους, τον Εγχελέα (Encheleus), τον Αυταριέα (Autarieus), τον Δάρδανο (Dardanus), τον Μαίδο (Maedus), τον Ταύλα (Taulas) και τον Περραιβό (Perrhaebus), αλλά και κόρες όπως την Παρθώ (Partho), την Δαορθώ (Daortho), την Δασσαρώ (Dassaro) και άλλες. Από τα παιδιά αυτά του Ιλλυριού κατάγονται οι Ταυλάντιοι, οι Περραιβοί, οι Εγχελείς, οι Αυταριάτες, οι Δάρδανοι, οι Παρθίνοι, οι Δασσαρήτες και οι Δάρσιοι (σημ. ΔΕΕ μάλλον εννοούνται οι Δαόρσοι). Συνεχίζοντας, αναφέρει ότι ο Αυταριεύς είχε ένα γιο, τον Παννόνιο ή Παίονα και αυτός είχε γιους, τον Σκορδίσκο και τον Τριβαλλό, από τους οποίους κατάγονται οι αντίστοιχοι λαοί.
Προφανώς, η γενεαλογία του Αππιανού και η «μεγάλη Ιλλυρία» του, στην οποία περιελάμβανε λαούς εθνικά και γεωγραφικά άσχετους με τους Ιλλυριούς, ήσαν τεχνητά κατασκευάσματα, τα οποία εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους πολιτικούς, δημοσιονομικούς και διοικητικούς στόχους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, μετά την ενσωμάτωση των δυτικών περιοχών της χερσονήσου του Αίμου (βλ. και Srejović, 1998 σελ. 13).
Η αρχαιότερη πάντως περιγραφή των ιλλυρικών φύλων, γίνεται στον Περίπλου, ο οποίος γράφτηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. και λανθασμένα αποδίδεται στον θαλασσοπόρο και γεωγράφο Σκύλακα τον Καρυανδέα (Ψευδο-Σκύλαξ). Τους Ιλλυριούς μνημονεύει και ο μεγάλος Γεωγράφος της αρχαιότητος (3ος αιώνας π.Χ.) Ερατοσθένης, καθώς και ο Γεωγράφος του 2ου αιώνα π.Χ. Σκύμνος ο Χίος. Το νοτιότερα εγκατεστημένο φύλο των Ιλλυριών φαίνεται ότι ήσαν οι Βυλλίονες (Bylliones), στην ενδοχώρα της ελληνικής αποικίας της Απολλωνίας, στην κοιλάδα του ποταμού Αώου, που γειτόνευε στα νότια του με το ελληνικό Ηπειρωτικό φύλο των Χαόνων. Σήμερα πάντως υποστηρίζεται ότι οι Βυλλίονες ήσαν ελληνικό και όχι ιλλυρικό φύλο (C.A.H. Vol. III part 3, σελ. 268).
---------------------------------------------------------------------------
Ρωμαϊκή Ιλλυρία
Για το φύλο των Ατιντάνων/Αντιντάνων/Ατιντανών, εξακολουθεί να υπάρχει σύγχυση και ως προς την καταγωγή του όσο και ως προς την ακριβή θέση εγκατάστασής του. Η σύγχρονη έρευνα πάντως τείνει να καταλήξει στην παραδοχή ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά φύλα: Το ελληνικό φύλο των Ηπειρωτών Ατιντάνων, εγκατεστημένο μεταξύ των Χαόνων και των Μολοσσών και το ιλλυρικό φύλο των Ατιντανών, στα βόρεια της σημερινής πόλης του Ελβασάν.
Οι Ταυλάντιοι, αποτελούσαν μια ομάδα ιλλυρικών φύλων, που κατά καιρούς κυριαρχούσε στο μεγαλύτερο μέρος της παραλιακής πεδιάδας μεταξύ των ποταμών Αώου στα νότια και Δρίλωνος (σημερ. Drin) στον βορρά. Η παράδοση για την ίδρυση (γύρω στο 627 π.Χ.) της Επιδάμνου (αποικία των Κερκυραίων, σημερινό Δυρράχιο της Αλβανίας), την οποία κατέγραψε επίσης ο Αππιανός, αναφέρει τους Βρίγες ως τους παλαιοτέρους κατοίκους της περιοχής, που τους διαδέχθηκαν αργότερα οι Ταυλάντιοι, με τους οποίους, όπως σαφώς συμπεραίνεται, οι Βρίγες δεν είχαν καμιά σχέση ή συγγένεια.
Ο περίφημος αρχαίος Γεωγράφος του 6ου αιώνα π.Χ. Εκαταίος ο Μιλήσιος, μνημονεύει ως φύλο των Ταυλαντίων, τους Άβρους (Abri), οι οποίοι γειτόνευαν ανατολικά με ένα άλλο ιλλυρικό φύλο, τους Χελιδόνες, εγκατεστημένους στο εσωτερικό, στα νότια του μέσου ρου του ποταμού Δρίλωνος.
Αργυρός στατήρ της Επιδάμνου (Δυρράχιον)
Κόπηκε για λογαριασμό του ηγεμόνος των Ιλλυριών Μονουνίου (περίπου 300-280 π.Χ.)
Στα ανατολικά των Ταυλαντίων, στο εσωτερικό, ήσαν εγκατεστημένοι, οι Παρθεινοί (Λεξικό Κυρίων Ονομάτων, Κωνσταντινούπολις 1893) ή Παρθίνοι (Στέφανος Βυζάντιος), οι ανατολικοί γείτονες των οποίων ήσαν οι Εγχελείς, στην περιοχή της λίμνης Αχρίδος. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ηγεμόνες των Εγχελέων, θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους του μυθικού ήρωος Κάδμου και της συζύγου του Αρμονίας (κόρης του Άρεως και της Αφροδίτης).
Σύμφωνα όμως με νεώτερες απόψεις, οι Εγχελείς κατοικούσαν στην πραγματικότητα στην περιοχή της λίμνης Σκόδρας (αρχ. Λαβαιάτις), στο βορειότερο σημείο της σημερινής Αλβανίας και όχι στην περιοχή βορείως της Αχρίδας. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι και στον προαναφερθέντα Περίπλου, οι Εγχελείς τοποθετούνται βορείως των Ταυλαντίων, άρα στα νότια της λίμνης Σκόδρας. Το θέμα αυτό πάντως σήμερα έχει ξεκαθαρίσει. Υποστηρίζεται λοιπόν, ότι πρόκειται μάλλον για κάποιο Παλαιο-Βαλκανικό φύλο, εγκατεστημένο αρχικά στα βόρεια της πλούσιας σε αλιεύματα και κυρίως χέλια (με αυτά σχετίζεται ετυμολογικά και η ονομασία του φύλου), λίμνη της Αχρίδος, το οποίο βαθμιαία επεκτάθηκε κατά μήκος του ποταμού Δρίλωνος (σημερ. Drin), μέχρι την περιοχή της λίμνης Σκόδρας, με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγχυση στις αρχαίες πηγές.
Βορείως της λίμνης Σκόδρας αναφέρονται τα φύλα των Αρδιαίων (Ardiaei), ενώ στα ανατολικά της λίμνης τα φύλα των Γραβαίων (Grabaei) και των Λαβαιατών (Labeates). Ακόμη βορειότερα, στα παράλια της Αδριατικής, ήσαν εγκατεστημένοι οι Δαόρσοι και βορειότερα οι Νεστοί. Ανατολικοί γείτονες αυτών των λαών στο εσωτερικό, ήσαν οι Δαλματοί ή Δελμέτες, οι οποίοι μετά τον 2ο αιώνα π.Χ. θα κυριαρχήσουν στην περιοχή που θα πάρει και το όνομά της από αυτό το φύλο (Δαλματία).
Στις εκτεταμένες περιοχές του εσωτερικού της Ιλλυρίας, κυριαρχούσαν οι μεγάλες ομάδες φύλων όπως οι Αυταριάτες, οι Δάρδανοι και στην συμβολή των ποταμών Μοράβα, Σαύου και Δούναβη το κελτικό φύλο των Σκορδίσκων, οι οποίοι αργότερα θα αναμειχθούν με Ιλλυριούς.
----------------------------------------------------------------------------------------
Επίσης για τα φύλα των Ενετών (Veneti), των Λιβουρνών ή Λιβυρνών (Liburni), των Κάρνων (Carni) και των Ιστρίων (Histri), που ζούσαν στις περιοχές της σημερινής Β.Α. Ιταλίας (κοιλάδα του Πάδου), στις βορειότερες ακτές της Δαλματίας, στην σημερινή ΒΔ Σλοβενία και στην χερσόνησο της Ιστρίας (στον μυχό της Αδριατικής) αντίστοιχα, είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι δεν είχαν σχέση με τους Ιλλυριούς.
Θεωρούνται ως φύλα ενός ιδιαίτερου Αριοευρωπαϊκού λαού, των Βενετών, φορέων της Βενετικής γλώσσας (Venetic language), οι οποίοι κατά την παράδοση (Στράβων Δ΄ IV. 1, Ε΄ Ι. 4 και ΙΒ΄ ΙΙΙ. 25), κατάγονταν από τους Ενετούς της Παφλαγονίας, που με επικεφαλής τον Τρώα αρχηγό Αντήνορα, μετανάστευσαν στην Αδριατική μετά την άλωση της Τροίας. Τέλος οι Ιάποδες, στις ΒΑ ακτές της Αδριατικής, οι νότιοι γείτονες των Ιστρίων, θεωρούνται Κελτο-ιλλυρικός λαός.
--------------------------------------------------------------------------------------
ΙΛΛΥΡΙΣ και γύρω περιοχές
Οι Ιλλυριοί έγιναν γνωστοί κυρίως από τις μόνιμες και επίφοβες επιδρομές τους εναντίον των Μακεδόνων, το βασίλειο των οποίων συχνά έφθασε στα όρια της εξαφάνισης και της υποδούλωσης στους Ιλλυριούς. Θα συντριβούν οριστικά από τον Φίλιππο Β΄ και τον Μ. Αλέξανδρο, αλλά στα χρόνια των Διαδόχων και των Ελληνιστικών κρατών, το φύλο των Δαρδάνων, θα ισχυροποιηθεί και θα αρχίσει και πάλι τις επιδρομές εναντίον της Μακεδονίας.
Οι Ιλλυριοί θα υποκύψουν στις αλλεπάλληλες εκστρατείες των Ρωμαίων και μέχρι το 9 μ.Χ. θα ενταχθούν οριστικά στο ρωμαϊκό κράτος.
------------------------------------------------------------------------------------
Κρίσιμο σημείο παραμένει η θέση τις Ιλλυρικής σε σχέση με τις δύο βασικές ομάδες των Αριοευρωπαϊκών γλωσσών: Την Ανατολική ή ομάδα satem, που περιλαμβάνει την Θρακική, τις Σλαβικές, Ιρανικές (Περσική, Κουρδική, Αφγανική) και Ινδικές γλώσσες (την προγονική Σανσκριτική και τις σύγχρονες Hindi, Bengali, Punjabi, Urdu κ.λ.π.) και την Δυτική ή ομάδα centum στην οποία ανήκουν η Ελληνική και η Φρυγική καθώς και οι Κελτικές, οι Ιταλικές (αρχαίες: Λατινο-Φαλισκική, Οσκο-Ουμβρική, Πικεντική και οι σύγχρονες Ρωμανικές-Λατινογενείς: Ιταλική, Ισπανική, Γαλλική κ.λ.π.) και Τευτονικές (Γερμανική, Αγγλική, Ολλανδική, Σκανδιναβικές) γλώσσες.
--------------------------------------------------------------------------------
ΤΥΧΕΡΟ ΕΒΡΟΥ 6-9-2017 ΚΑΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ [Kotsios Kotskas sto F,B,]
-----------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν στην ανάδειξη των στόχων του ιστολογίου . Υβριστικά και προσβλητικά θα διαγράφονται