ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ.-O ΛΑΟΝΙΚΟΣ ΧΑΛΚΟΚΟΝΔΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ.
-------------------------------------------------------------------------------
Γύρω από την καταγωγή της γλώσσας και του έθνους των Αλβανών έχει γίνει πάρα πολύς λόγος. Είναι περίεργο το γεγονός ότι και σήμερα ακόμη που η επιστήμη της εθνολογίας και της γλωσσολογίας βρίσκεται σε αρκετά υψηλά επίπεδα, οι σοφοί της παγκόσμιας κοινότητας δεν έχουν καταλήξει σε κανένα συμπέρασμα σχετικά με την καταγωγή αυτού του λαού. Για το ζήτημα αυτό, τρεις είναι οι παλαιές απόψεις των βυζαντινών χρονογράφων και άλλες τόσες των σύγχρονων επιστημόνων. 

  Οι Βυζαντινοί, κατά τον Χαλκοκονδύλη, θεωρούσαν τους Αλβανούς ως απογόνους των Ιλλυριών…Ο ίδιος ο Χαλκοκονδύλης, αποκρούοντας αυτή την άποψη, κατατάσσει τους Αλβανούς στον μακεδονικό κορμό του ελληνικού έθνους.   




Μια άλλη μερίδα των βυζαντινών χρονογράφων θεωρεί ότι οι Αλβανοί προέρχονται από ένα ακρωτήριο της Ιταλίας, την Ιαπυγία. «Είτε μεν ουν από Ιαπυγίας ως ένιοι φασίν ες Επίδαμνον διαβάντες οι Αλβανοί επί την χώραν ην υπήγάγοντο το σφίσιν, άλλος άλλη αφίκοντο είτε αυτού περί Επίδαμνον την αρχήν Ιλλυριών». (Χαλκοκονδύλης, Βιβλ. Α’, σελ. 26).
Ο Στράβων στο Ζ’ βιβλίο του γράφει περί Ιαπυδών: «Ίδρυνται γαρ οι Ιάπυδες επί τω Αλβίω όρει, τελευταίω των Αλπέων όντι υψηλώ σφόδρα…Ο δ’ οπλισμός Κελτικός, κατάστικτος δ’ ομοίως τοις άλλοις Ιλλυριοίς και Θραξί». Δηλαδή οι Ιάπυδες ήταν Ιλλυριοί, οι οποίοι έφθασαν στην Επίδαμνο (Δυρράχιο), για να εγκατασταθούν εκεί που βρίσκονται.
Κατά την πρώτη λοιπόν και τη δεύτερη υπόθεση των Βυζαντινών, οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες, ενώ κατά την Τρίτη, άποικοι. 
 ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ

Και για τους νεώτερους επιστήμονες όμως ισχύει το ίδιο. Άλλος θεωρεί τους Αλβανούς ιλλυρική φυλή, άλλος πελασγικό φύλο και τέλος μία άλλη μερίδα ιστορικών πιστεύει ότι πρόκειται για μια ασιατική φυλή που εγκαταστάθηκε αρχικά στον Καύκασο και από εκεί μετανάστευσε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη σημερινή Αλβανία.== [ Όπως έχει δείξει αυτη η ιστοσελίδα κανείς σοβαρός σύγχρονος Έλληνας ή ξένος επιστήμονας υποστηρίζει ότι οι Αλβανοί ήρθαν από τον Καύκασο. Μόνο κάποιοι ελάχιστοι ξένοι ιστορικοί του 17ου αιώνα, σε εποχή δηλαδή που δεν υπήρχε επιστήμη εθνολογίας, και φυσικά αυτή η άποψη έχει εγκαταλειφθεί εδώ και αιώνες και κανένας δεν την υποστηρίζει με εξαίρεση κάποιους Σέρβους του διαδικτύου].== Δηλαδή, όπως και στους Βυζαντινούς, έτσι και στη σύγχρονη εποχή, οι γνώμες των ειδικών είναι χωρισμένες στα δύο: Σε αυτούς που λένε ότι πρόκειται για λαό αυτόχθονα και στους άλλους που ισχυρίζονται ότι είναι άποικοι.
Όπως όμως και να έχουν τα πράγματα, είναι πλήρως αποδεδειγμένο ότι οι Αλβανοί βρίσκονται εκεί που βρίσκονται από τα προϊστορικά χρόνια και παρά τις διώξεις και τις καταστροφές που υπέστησαν, παρέμειναν ζωντανοί και παρόντες στο εθνολογικό βιβλίο της Ευρώπης.
Είναι στα αλήθεια περίεργος αυτός ο λαός, ο οποίος, αν και χωρίς συνοχή (διάγων βίον κατά φυλάς και κατά νομάδας), ως κοινωνία διατηρεί ακόμη, μετά από τόσους αιώνες και τόσες αλλεπάλληλες υποδουλώσεις στους Βούλγαρους, στους Σέρβους, στους Ιταλούς και τους Νορμανδούς, διατηρεί, επαναλαμβάνουμε, την ιλλυρική του ταυτότητα, τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά του, αλλά και την θρυλική ανεξαρτησία του. Και παρά το γεγονός ότι παρέμειναν σχεδόν απαίδευτοι, διατήρησαν ακέραιο τον μάχιμο χαρακτήρα τους, όπως επίσης και τη διαβόητη «μπέσα» τους (τον λόγο της τιμής τους). 

Ένα μεγάλο μέρος των Αλβανών, θέλοντας να γλυτώσει από την πείνα και τη δουλεία του τουρκικού ζυγού, μετανάστευσε πριν από τέσσερις αιώνες στην Ιταλία και την Ελλάδα. Αυτοί, δεχόμενοι την ανάλογη παιδεία και πολιτισμό, ανέδειξαν λόγιους σημαντικούς, όπως ο Μανήλιος Ράλλης, ο Ιωάννης Λάσκαρης, ο Ιάκωβος Διασωρινός, ο Μανώλης Μπλέσσης κ.α. Και βέβαια το σημερινό έθνος των Αλβανών μπορεί να καυχηθεί ότι εισέρχεται ολοταχώς στη θέση των πολιτισμένων εθνών.
Μετά από αυτή τη μικρή εισαγωγή, προκειμένου να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας, θα εξετάσουμε με προσοχή τις διάφορες απόψεις των ιστορικών σχετικά με τη γλώσσα και τη ρίζα του έθνους των Αλβανών. Πέρα και πάνω απ’ όλους όμως αρμοδιώτεροι να μιλήσουν για τις ρίζες της γλώσσας και του γένους τους είναι οι ίδιοι οι Αλβανοί.
α) «Από πολλού ήδη χρόνου η Πελασγική φυλή, η άλλοτε εκπολιτίσασα την Ανατολή, καταμερίζεται και έκαστος αυτής κλάδος χαίρει κατ’ ίδίαν, φρονών ότι κτάται ιδίαν εθνικήν ύπαρξιν, ενώ πράγματι ο καταμερισμός ούτος συντελεί προς την εξασθένησιν εκάστου αυτών και προς επικράτησιν άλλων φύλων. Άλλοτε το όργανο του καταμερισμού τούτου υπήρξε η θρησκεία. Οι μάχιμοι Μυρδίται, οι ατρόμητοι Τόσκοι, ελησμόνησαν ότι είναι τέκνα μιας και της αυτής μητρός, μετά των λοιπών Πελασγών άμα μεταβάλοντες θρήσκευμα. Οι Βρυώναι ελησμόνησαν ότι η ρίζα του γένους αυτών υπήρξεν αυτοκρατορικός οίκος του Βυζαντίου, και οι Βέηδες των Τυρράνων ότι ρέει εις τας φλέβας αυτών αίμα του Καστριώτου. Η διαίρεσις ημών Αλβανών και Ελλήνων διευκολύνει το κράτος άλλων. Μίαν ημέραν εξυπνήσαντες, θα ίδωμεν αίφνης ότι απωλέσθημεν, νομίσαντες ότι αναγεννώμεθα» («Σκέψεις ενός Αλβανού», εφημ. Νεολόγος, αριθ. Φ. 617, 1870).
«Ποτέ οι Αλβανοί να μην πολεμήσητε κατά της Ελλάδος. Αν θελήση ο Σουλτάνος, ας πολεμήση. Αν έλθη στρατός Ελληνικός εις τα μέρη μας, εσείς να προσκυνήσητε και να μείνετε με τους Έλληνας. Αν σας δώση ο Σουλτάνος όπλα και πολεμοφόδια διά να πολεμήσετε κατά των Ελλήνων, να μην το δεχθήτε, διότι θα πάθετε ό, τι έπαθαν οι Βοσνίοι με την Αυστρίαν. Θα σκοτωθήτε, θα σκλαβωθούν τα γυναικόπαιδά σας και θα δημευθή η περιουσία σας. Οι Έλληνες έχουν καλούς νόμους και να μείνετε με αυτούς. Ελπίζω δε να ζήσητε. Αν όμως θέλητε να μεταβήτε εις Τουρκικό Βασίλειον, πωλήσατε τα υπάρχοντά σας όλα και απέλθετε εις Κωνσταντινούπολιν. Την ευχήν μου να έχετε όλοι, να μην πολεμήσητε κατά των Ελλήνων» (απόσπασμα της Διαθήκης του Αβδούλμπεη Σελίμη εκ Δελβίνου, «Αλβανικές Μελέτες», Θ. Ι. Πασχίδης, σελ. 8). 

Ο ρωμαιοκαθολικός ιερέας και βιογράφος του Γεώργιου Καστριώτη, Μαρίνος Βαρλέτας, Αλβανός και Γκέκας το γένος από την Σκόδρα, ανάγει την καταγωγή των Αλβανών στους Μακεδόνες. Επηρεασμένος προφανώς από το λαϊκό προσωνύμιο του ήρωα του Σκερδέμπεη (Ισκεντέρμπεης = Μ. Αλέξανδρος), κατανάλωσε το μελάνι του σε μυθοπλασίες, και γι’ αυτό κατέστη αναξιόπιστος.
Ένας άλλος λόγιος, δημοσιεύοντας τις απόψεις του στην εφημερίδα «Νεολόγος» (αριθ. φ. 2916) μεταξύ άλλων γράφει τα εξής: «Ουδείς των κατοίκων της Αλβανίας ηνέχθη ποτέ, ουδ’ ανεχθήσεται ίν’ απαρνηθή την καταγωγήν αυτού την προγονική, την εκ των Πελασγών, και να ευρεθή γεγυμνωμένος ως ξένος των εθνικών αυτού παραδόσεων, εφ’ αις σεμνύνεται, αναλογιζόμενος ότι προπάτορα έχει τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα, τον Πύρρο, τον Αλέξανδρο, τον Αντίπατρο και άλλους. Ουδείς δύναται ν’ αρνηθή παρ’ ημίν την εαυτού καταγωγήν εκ των εκ Κερκύρας και Κορίνθου αποικισάντων Φαιάκων και Κορινθίων και τας παρά την Αδριατικήν συστησάντων και κατοικησάντων πόλεις Επίδαμνον (Δυρράχιον), Απολλωνία, ανθούσα εις τα γράμματα και εν ταις σχολαίς αυτής, επί σπουδή και εκμαθήσει της Ελληνικής γλώσσης, φιλοξενήσασαν τον Οκτώβριον Καίσαραν, την Βουλίδα και τον Ώρικον και τας άλλας πάσας πόλεις και χώρας ταύτης, εν αις κατοικούσιν οι Ύελοι, απόγονοι του Ηρακλέους και των Αργοναυτών».
----------------------------------------------------------------------------
  ΙΛΛΥΡΙΟΙ-ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ=ΣΚΙΠΤΑΡΙΔΕΣ.Χαρτης των Ταιμς της Νεας Υορκης το 1861,τοτε που δεν υπηρχε ακομη Αλβανικο κρατος και ειναι αποκαλυπτικος.Απο τους ΙΛΛΥΡΙΟΥΣ και ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ στους ΣΚΙΠΤΑΡΙΔΕΣ.

 Ελέγχοντας αυτές τις γνώμες, αυτά τα «πιστεύω» των Αλβανών, διαπιστώνουμε ότι έχουμε μπροστά μας έναν όμορφο γείτονα λαό, ο οποίος φωνάζει: «Είμαστε απόγονοι Πελασγών, έχουμε το ίδιο αίμα, θέλουμε να ζούμε μαζί σας ειρηνικά». Και εμείς λέμε όχι! Λέμε ότι είναι Μογγόλοι, Ασιάτες, Καυκάσιοι. [Παρέμβαση Μάριου Δημόπουλου: Αυτά οι Αλβανοί τα παραδεχόντουσαν πριν τη δημιουργία του Αλβανικού κράτους. Μετά από 100 χρόνια αλβανικής εθνοκρατικής προπαγάνδας τώρα οι Αλβανοί ισχυρίζονται ότι είναι κάτι ξεχωριστό με τους Έλληνες, Ιλλυριοί, και κάποιοι λίγοι μιλούν για κάποια κοινή απώτερη καταγωγή με τους Έλληνες, αλλά πάντα ως ξεχωριστή εθνότητα από αυτή των Ελλήνων. Βέβαια σε αυτό έχουν φροντίσει και οι Ελληναράδες που από το πρωί ώς το βράδυ φωνάζουν ότι οι Αλβανοί δεν έχουν φυλετική σχέση με τους Έλληνες, αλλά ότι φυλετική σχέση με τους Έλληνες έχουν οι Ινδιάνοι Αραουκανοί , οι Αϊνού της Ασίας ή οι Μάο Μάο της Αφρικής!!! Να γελάσει ή να κλάψει κανείς;].
β) Οι πρώτες σημειώσεις γύρω από τον εθνικό χαρακτήρα και την πολιτική σημασία των Αλβανών γράφονται κατά τον 14ο και 15ο αιώνα από τους βυζαντινούς Νικηφόρο Γρηγορά, Ιωάννη Καντακουζηνό και Νικόλαο Χαλκοκονδύλη. 

Και σε αυτούς τους χρονικογράφους παρατηρείται διαφορά απόψεων. Διότι οι περισσότεροι από αυτούς τους συγγραφείς δεν έσκυψαν με εμβρίθεια πάνω σε αυτό το ζήτημα και έτσι επιπόλαια έδωσαν στους Αλβανούς διάφορες ονομασίες, όπως Αρβανίτες, Αλβανοί, Ιλλυριοί, Τριβαλλοί, Σκύθες, Μοισσοί, Κροάτες, Πολάνιοι (Πολωνοί) και το σπουδαιότερο, ταύτισαν τη γλώσσα αυτών των απίθανων λαών με αυτήν των Αλβανών. «Ούτω δη κανταύθα τους τε Τριβαλλούς και Μοισσούς και Ιλλυριούς και Κροατίους και Πολανίους και Σαρμάτας την αυτήν επίσταμαι ιέντας φωνήν. Ειδέοι ταύτη τεκμαιρόμενον λέγειν, είη αν τούτο το γένος τ’ αυτό τε και εν και ομόφυλον εαυτώ» (Χαλκοκονδύλης, Βιβλ. Α’, σελ. 35, εκδ. Βόννης).
Παρά το ότι ο Χαλκοκονδύλης καταγράφει τις απόψεις του Γρηγορά και του Καντακουζηνού, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι οι Αλβανοί δεν είναι Ιλλυριοί, αλλά Μακεδόνες. «Αλβανούς γαρ έγωγε μάλλον τε τοις Μακεδόσι προστίθεσθαι αν λέγοιμι ή άλλω τινί των κατά την οικουμένην εθνών. Ουδενί τε γαρ συμφέροντα ότι μη των Μακεδόνων γένη» (Χαλκοκονδύλης, Βιβλ. Β’, σελ. 532). «Αρχήν δ’ εγώ ουδέ προσίεμαι τον λόγον πως είησαν Ιλλυριών γένος οι Αλβανοί» (Χαλκοκονδύλης, Βιβλ. Α’, σελ. 26).
Αυτή είναι η πρώτη και η τελευταία άποψη περί Αλβανών που μας άφησε το θνήσκον Βυζάντιο.
γ) Περί το 1770 ο Θεόδωρος Καβαλιώτης εξέδωσε στη Βενετία έναν πίνακα από 1.200 αλβανικές λέξεις. Σε αυτόν τον πίνακα βασίστηκε μετά από τέσσερα χρόνια ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λειψίας Thunmanστις έρευνές του «Περί της ιστορίας των Ανατολικών Ευρωπαϊκών Εθνών»¨(“UntersuchungenuberdieGeschictederostlicheneuropaischenVolker”, Leipzig 1774). Ο Thunmanυποστηρίζει ότι πρόκειται για πανάρχαιο έθνος (το αλβανικό έθνος), γειτονικό και παράλληλο προς τους αρχαίους Έλληνες, προερχόμενο απ’ ευθείας από τους Ιλλυριούς του Γεντίου, της Τεύτας (Βασίλισσας των Ιλλυριών) και του Πύρρου. [Παρέμβαση Μάριου Δημόπουλου: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, ο Πύρρος δεν ήταν Ιλλυριός, αλλά Δωριεύς Ηπειρώτης. Σωστό είναι ότι μέρος των Αλβανών κατάγονται από τον Πύρρο, υπό την έννοια ότι οι νότιοι Αλβανοί κατάγονται από τους Έλληνες της Ηπείρου].  
ΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΠΡΙΓΚΙΠΑΤΑ

Απ’ όλους τους Γερμανούς ιστορικούς και εθνολόγους, ο Thunmanείναι ο μοναδικός ερευνητής, ο οποίος συμβουλεύεται την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, καθώς και τη Βυζαντινή. Ορθώς λοιπόν παρατηρεί ότι πέραν της ολοφάνερης πελασγικής καταγωγής της αλβανικής γλώσσας, οι Αλβανοί είναι ένας πανάρχαιος λαός, «αφού από της καθόδου των Ηρακλειδών ουδαμού προς το ελάχιστο ίχνος όψιαι τέρας μεταναστάσεως ανευρίσκεται», να κινείται προς τη χώρα της σημερινής Αλβανίας.
δ) Τη γερμανική άποψη περί της αρχαίας ιλλυρικής καταγωγής των Αλβανών υποστήριξε ο Ιταλός AngeloMasciμε το δοκίμιό του «Περί της καταγωγής των ηθών και της ενεργείας του αλβανικού έθνους», στο οποίο αναφέρει ότι «η γλώσσα των νεωτέρων Αλβανών ομοιάζει καταπληκτικά με την παλαιότερη γλώσσα των αρχαίων Ιλλυριών, έχουσα ισχυράς ελληνικάς ρίζας». Ο MalteBrunστο 118ο βιβλίο της «Παγκόσμιας Ιστορίας» του σημειώνει: «Οι Αλβανοί πιθανώς αποτελούν φύλο των αρχαίων Ιλλυριών…Αποδεικνύεται δε εκ της γλώσσης των Αλβανών ότι κατοικούσαν στην Ευρώπη από μακρού χρόνου, τόσο, όσο και οι Έλληνες και οι Κελτοί…Πιθανώς οι Ιλλυρικές φάρες κατοικούσαν στα όρη τους πριν από τους ιστορικούς χρόνους» (Malte, σελ. 9). «Τοις Άλπεσιν ας διατένουσι μέχρι των Ιαπόδων Κελτικού τε άμα και Ιλλυρικού Έθνους» (Στράβων Ζ’, 5). 

ε) Τις ίδιες απόψεις εκφράζει και ο Άγγλος W.M. Leake, ο Γερμανός vonArndt, ενώ ο Γάλλος Paganelσημειώνει τα εξής: «Αι αρχαίαι κατά το Δυρράχιον και την Απολλωνίαν ελληνικαί αποικίαι…είχον ίδιον πολιτισμόν, οι Σκύπαι, αποχωρήσαντες εις τα όρη, ετήρησαν ίδιον εθνισμόν…Άλλωστε, καίτοι αναγνωριζομένης ως ιδιαιτέρας της Αλβανικής φυλής, ομολογουμένη όμως είναι η μετά των Ελλήνων μεγίστη συγγένεια. Και είναι πρόδηλον ότι οι Έλληνες τε και Αλβανοί θέλουσι ποτέ αποτελέση έναν και τον αυτόν λαόν» («Εισαγωγή στην Ιστορία Γεωργίου Καστριώτου του Σκενδέρβεη κατά Παγανέλην», υπό Ν. Δραγούμη, Αθήνα 1861).  
------------------------------------------------------------------------------- 

ΟΙ ΙΛΛΥΡΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ-ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ
-------------------------------------------------------------------------------

Οι Ιλλυριοί είναι οι πρόγονοι των Αλβανών. Βεβαίως είχαν στην αρχαιότητα αναμιχθεί και με άλλες φυλές, όπως π.χ. με Θράκες (Δάκες, Μυσούς, Παίονες, Τριβαλλούς, Βρύγες/Φρύγες), ενδεχομένως με Κέλτες (Σκορδίσκους) και με άλλους, αλλά ο βασικός κορμός/πυρήνας των προγόνων των Αλβανών ήταν οι Ιλλυριοί.

Η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, ανήκει σε έναν διακριτό/ξεχωριστό κλάδο της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών του λεγόμενου θρακο-ιλλυρικού κλάδου:

«Η αλβανική γλώσσα απότελεί την μόνη επιβιώσα διάλεκτο του θρακο-ιλλυρικού κλάδου των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών. Φαίνεται να επιβεβαιώνει τη θέση των Αλβανών ότι είναι οι παλαιότεροι αυτόχθονες κάτοικοι της βαλκανικής χερσονήσου.» (One Europe, many nations: a historical dictionary of European national groups, By James Minahan, History, 2000, Page 29)

Το δέντρο των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών δημιουργήθηκε το 1974 από το Ινστιτούτο Γλωσσών στη Σουηδία και δημοσιεύτηκε το 1975:

«Η αλβανική γλώσσα πληρεί τις προϋποθέσεις - Η αλβανική γλώσσα είναι το πιο παλιό ινδο-ευρωπαϊκό ιδίωμα.» (WEBSTER’S NEW TWENTIETH CENTURY DICTIONARY, Unabridged Second Edition, De Luxe Color, William Collins and World Publishing Co., Inc., 1975, ISBN: 0-539-048523-3)

«Αλβανία. Πολλές φυλές έχουν εμφανιστεί και έχουν έρθει στην Ευρώπη. Αρκετές φορές ορδές από την ανατολή την έχουν σαρώσει σε διάφορες στιγμές και εξαφανίστηκαν στο διάβα της ιστορίας. Αλλά από τους λίγους αυθεντικούς κατοίκους της Ευρώπης, τους πραγματικούς Ευρωπαίους, ακόμα παραμένουν οι Αλβανοί, οι οποίοι κατοικούν σε ένα ορεινό τμήμα της βαλκανικής χερσονήσου. Οι Αλβανοί είναι οι απευθείας απόγονοι των Ιλλυριών οι οποίοι ζούσαν στα νότια της Ευρώπης από την απαρχή της ιστορίας.» (The Resurrected Nations: Short Histories of the Peoples Freed by The Great War and Statements of Their National Claims, By Isaac Don Levine States, Small –1919, page 66)

«…η άποψη της πλειοψηφίας των επιστημόνων είναι ότι οι Αλβανοί - και η αλβανική γλώσσα – είναι οι πλησιέστεροι σήμερα απόγονοι των Ιλλυριών, των Πελασγών…Αυτό μας κάνει περισσότερο σαφές το γιατί αυτός ο αρχαίος λαός έχει προσκολληθεί τόσο επίμονα στην αρχαία του γλώσσα και κουλτούρα…παρόλο που η γη τους κατακτήθηκε επανηλειμμένα από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους και τους Σλάβους και τους Τούρκους και παρόλο που επανηλειμμένα χρησιμοποίησαν αυτές τις επιβεβλημένες από τις καταστάσεις γλώσσες, οι άνθρωποι που είναι γνωστοί ως Αλβανοί, έχουν επίμονα και θριαμβευτικά διατηρήσει τη μητρική τους γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, και την αρχαία ιλλυρική και πελασγική τους ταυτότητα.» (The Albanians, an Ethnic History from Prehistoric Times to the Present – Edwin E. JACQUES, McFarland 2010)

Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στο Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας του, στο οποίο λέει: «Τα Ιλλυρικά έθνη, προϊόντος του χρόνου, εν μέρει μεν ηφανίσθησαν μετά εθνών ετέρας καταγωγής, Μόνοι δε οι Αλβανοί θεωρούνται υπό των πλείστων νεωτέρων ερευνητών γνήσιον της φυλής εκείνης λείψανον, ως εκ της παραθέσεως της γλώσσης αυτών μετά των περισωθεισών από της αρχαίας Ιλλυρικής λέξεων.» (τομ. Α, σελ. 96)

«Ο εθνικά αλβανικός πληθυσμός έλκει τις ρίζες του στις προελληνικές ιλλυρικές φυλές, των οποίων το παρόν έχει καταγραφεί στα Βαλκάνια τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ.» (Eastern Europe: an introduction to the people, lands, and culture, Richard C.Frucht, 2005, page 698)
-----------------------------------------------------------------------------
http://arvanitikimelissa.blogspot.gr/…/06/blog-post_10.html…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
O ΛΑΟΝΙΚΟΣ ΧΑΛΚΟΚΟΝΔΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ 
----------------------------------------------------------------------------- 
Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης (Αθήνα 1430-Ιταλία 1490), βυζαντινός Έλληνας ιστορικός και μέλος της ομώνυμης αρχοντικής οικογένειας της Αθήνας, η οποία ανέδειξε αρκετούς λογίους κατά τον 15ο αιώνα, γράφει: «Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν γένος ώς τίνες λέγουσιν …», δηλαδή «καθόλου δεν συμφωνώ ότι οι Αλβανοί είναι ιλλυρικός λαός όπως λένε κάποιοι…» (Αποδείξεις Ιστοριών, βιβλίο Α, Λαόνικος Χαλκοκονδύλης)
Οι Έλληνες και οι Σέρβοι εθνικιστές, χρησιμοποιούν το παραπάνω απόσπασμα από την ιστορία του Χαλκοκονδύλη, ώστε να το παρουσιάσουν ως απόδειξη για την μη ιλλυρική καταγωγή των Αλβανών. Εδώ ο Χαλκοκονδύλης λοιπόν κατά πολλούς αρνείται στους Αλβανούς την ιλλυρική τους καταγωγή. Ωστόσο, κατά τον Χαλκοκονδύλη οι Αλβανοί είτε είναι άποικοι από την Ιαπυγία της Ιταλίας, είτε ιθαγενές στοιχείο από την περιοχή της Επιδάμνου (σημερινό Δυρράχιο): «…είτε μεν από την Ιαπυγία, όπως κάποιοι λένε, πέρασαν στην Επίδαμνο…είτε είναι από την περιοχή της Επιδάμνου, όπου ως όμοροι των Ιλλυριών, κατείχαν τη γύρω περιοχή» όπως χαρακτηριστικά λέει.
Όποιος έχει μελετήσει τα γραπτά του Χαλκοκονδύλη, θα πρέπει να ξέρει ότι ο Χαλκοκονδύλης χρησιμοποιεί παλαιά ονόματα για να χαρακτηρίσει τους διάφορους λαούς. Για παράδειγμα τους Σέρβους τους ονομάζει ‘Τριβαλλούς’, τους Βούλγαρους τους ονομάζει ‘Μυσούς’, τους Τούρκους τους θεωρεί ‘Σκύθες’ κ.α. Ο Χαλκοκονδύλης βλέπει μια ευρύτερη ιλλυρική ομογλωσσία που έχει διασπαρθεί σε όλη την Ευρώπη και εκτείνεται από τον Ταΰγετο μέχρι την ψυχρή Ρωσία. Αντιλαμβανόμαστε εδώ πως λέγοντας ο Χαλκοκονδύλης ‘Ιλλυριούς’, εννοεί τους Σλάβους. Αυτό φαίνεται και από την αναφορά του στον Ταΰγετο, όπου είχαν εγκατασταθεί οι σλαβικές φυλές των Μηλιγγών και των Εζεριτών.
Όταν ο Χαλκοκονδύλης αναφέρεται στους Σέρβους (τους οποίους ονομάζει ‘Τριβαλλούς’), τους περιγράφει σαν γένος «Ἱλλυρικόν». Γίνεται κατανοητό ότι εφόσον με τον όρο ‘Ιλλυριούς’ ο Χαλκοκονδύλης εννοεί τους Σλάβους, άρα λοιπόν όταν αρνείται την ιλλυρικότητα των Αλβανών, εννοεί ότι οι Αλβανοί δεν είναι Σλάβοι. Τους θεωρεί είτε αυτόχθονες της βαλκανικής χερσονήσου (και συγκεκριμένα της περιοχής γύρω από το σημερινό Δυρράχιο) είτε αποίκους από την Ιαπυγία της νότιας Ιταλίας.
Ας δούμε κάτι. Οι Ιάπυγες, οι Μεσάπιοι και άλλα φύλα που κατοικούσαν στην περιοχή, έχουν άμεση σχέση με τους Ιλλυριούς αφού από την Ιλλυρία πέρασαν στην Ιταλία περίπου τον 11ο αιώνα π.Χ. Γιατί όμως ο Χαλκοκονδύλης αναφέρει ότι ενδέχεται οι σημερινοί Αλβανοί να προέρχονται από τη νότια Ιταλία; Προφανώς μπερδεύεται εδώ και θα εξηγήσω τι εννοώ. Ο βυζαντινός ιστορικός Μιχαήλ Ατταλειάτης στην «Ιστορία» του αναφέρεται στους Αλβανούς και σε μία σε εξέγερση εναντίον της Κωνσταντινούπολης το 1043 μ.Χ. Εάν εξετάσουμε προσεκτικά το κείμενο, ο Ατταλειάτης αναφέρεται στους Νορμανδούς οι οποίοι προέρχονταν από την «πέραν των Άλπεων Γαλατία» (όπως λέει και ο Κεδρηνός ο οποίος τους ονομάζει «Φράγγους») και έφτασαν μέχρι τη νότια Ιταλία, όπου ίδρυσαν το Βασίλειο των δύο Σικελιών. Επιτέθηκαν στη Βυζαντινή αυτοκρατορία, καταλαμβάνοντας την Κέρκυρα, την Αλβανία, την Ήπειρο κι έφτασαν ως τη Θεσσαλονίκη, χωρίς να καταφέρουν τίποτα περισσότερο. Μάλιστα η Άννα η Κομνηνή στο βιβλίο της ‘Αλεξιάδα’ περιγράφει τις ταραχές που προκάλεσαν οι Νορμανδοί στρατιώτες στην περιοχή του Αρβάνου (Ιλλυρίας) κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα της, Αυτοκράτορα Αλέξιου Α' Κομνηνού (1081-1118).
Γιατί όμως ο Ατταλειάτης αναφέρει αυτούς τους Νορμανδούς ως ‘Αλβανούς’; Στη μεσαιωνική λατινική γλώσσα της εποχής του, η λέξη ‘albani’ σήμαινε ‘εισβολείς’, ‘επήλυδες’. Στο λεξικό της μεσαιωνικής λατινικής του J.F.Niermeyer η λέξη ‘albanus’ μεταφράζεται στα γαλλικά ως ‘etranger’ και στα αγγλικά ως ‘alien’. Η λέξη αυτή συνδέεται με τη φράγγικη λέξη ‘aliban’ (από το λατινικό alibi) η οποία πέρασε στα λατινικά του Μεσαίωνα ως ‘alibanus’, ‘albanus’, ‘aubanus’ κ.τλ. Ακόμα και σήμερα για παράδειγμα στα γαλλικά υπάρχει η λέξη ‘aubaine’ (συνόνυμη της μεσαιωνικής λατινικής albanagium) που μεταφράζεται στα ελληνικά ως ‘ευκαιρία’, ‘κοψοχρονιά’, ‘κελεπούρι’, ‘λαχείο’, ‘ευλογία’, ‘μάννα’ κ.α. Με λίγα λόγια το γαλλικό aubaine σημαίνει κάτι που ήρθε, κάτι που δόθηκε, κάτι αρχικά ξένο κ.τλ.
Οι Νορμανδοί λοιπόν εμφανίστηκαν στη νότια Ιταλία το 1017 μ.Χ. και την περίοδο 1038-1043 στην οποία αναφέρεται ο Ατταλειάτης, θεωρούνταν albani (στα γαλλικά aubain) δηλαδή επήλυδες και ξένοι σε σχέση με τους ντόπιους Ιταλούς. Για τον λόγο αυτόν, οι πληθυσμοί αυτοί αποκαλούνταν ως ‘Αλβανοί’. Η ονομασία ‘Νορμανδοί’ επικράτησε πολύ αργότερα.
«Θεωρήθηκε ότι αυτοί οι Αλβανοί του 1042 ήταν Νορμανδοί από τη Σικελία, αποκαλούμενοι έτσι από ένα αρχαϊκό όνομα (the Albanoi were an independent tribe from Southern Italy). Η αυτή περίπτωση είναι αδιαμφισβήτητη. Προέρχεται από τον ίδιο τον Ατταλιάτη, που έγραψε ότι οι Αλβανοί (Αρβανίτες) σχετίζονταν με την εξέγερση του 1078…» (Alexandru Madgearu, "The wars of the Balkan Peninsula: their medieval origins", Lanham: Scarecrow Press, 2008, p. 25;)
Βυζαντινοί ιστορικοί αποκαλούν αυτούς τους νορμανδικούς πληθυσμούς με διάφορα ονόματα. Ο Ατταλειάτης τους αποκαλεί ‘Αλβανούς’. Ο Σκυλίτζης-Κεδρηνός και ο Βρυέννιος τους αποκαλούν ‘Φράγγους’. Ως ‘Νορμάνους’ τους αποκαλεί όπως είδαμε αργότερα η Άννα η Κομνηνή στην Αλεξιάδα. Αργότερα Νορμανδοί στρατιώτες από τη νότια Ιταλία οι οποίοι επιτέθηκαν εναντίον της βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τελικά προσεχώρησαν στις αυτοκρατορικές στρατιωτικές δυνάμεις, ονομάστηκαν ‘Μανιακάτοι’ από το όνομα του βυζαντινού πρώην αρχηγού τους Γεωργίου Μανιάκη, ο οποίος είχε στασιάσει κατά της Αυτοκρατορίας και σκοτώθηκε κοντά στην Θεσσαλονίκη. (Διονύσιος Ζακυθηνός, Βυζαντινή Ιστορια 324-1071, σελ. 399)
Αξίζει να αναφέρουμε κάτι ακόμα από την ‘Ιστορία’ του Μιχαήλ Ατταλειάτη. Ο Ατταλειάτης λοιπόν αναφέρει ότι ο δούκας του Δυρραχίου Νικηφόρος ο Βασιλάκης στα 1078-1079 στασίασε εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ετοίμασε στρατό για να βαδίσει εναντίον της. Ο στρατός του αυτός αποτελούνταν από Ρωμαίους, Αρβανίτες, Βούλγαρους κ.α. Εδώ ο Ατταλειάτης αναφέρεται σε Αρβανίτες και όχι σε Αλβανούς. Οι Έλληνες εθνικιστές χρησιμοποιούν αυτή την αναφορά του Ατταλειάτη για να διαχωρίσουν τους Αρβανίτες από τους Αλβανούς και λένε για παράδειγμα ότι «σε άλλο σημείο ο Ατταλειάτης αναφέρεται σε Αλβανούς και σε άλλο σημείο σε Αρβανίτες…άρα άλλο οι Αλβανοί και άλλο οι Αρβανίτες» όμως όπως δείξαμε, ο Ατταλειάτης με την ονομασία ‘Αλβανούς’ αναφέρεται στους Νορμανδούς της νότιας Ιταλίας που ήταν αλβανοί (ξένοι) στον τόπο εκείνον και όχι στους Αλβανούς της σημερινής Αλβανίας.
Ας δούμε το συμπέρασμα από το απόσπασμα του Χαλκοκονδύλη. Αποδείξαμε ότι λέγοντας ο Χαλκοκονδύλης ‘Ιλλυριούς’ εννοούσε τους Σλάβους και ότι αρνήθηκε ότι οι Αλβανοί είχαν σλαβική καταγωγή. Επειδή υπάρχει μία σύγχιση στις ιστορικές πηγές, γι’ αυτό προφανώς μπερδεύτηκε και ο Χαλκοκονδύλης. Παλαιότερα υπήρχε κοντά στη Ρώμη περιοχή με την ονομασία ‘Alba Longa’ και βουνό με το όνομα ‘mons Albanus’. Οι κάτοικοι της Άλμπα Λόγγα ονομάζονταν Αλβανοί. Χώρα με το όνομα ‘Αλβανία’ υπήρχε και στον Καύκασο. ‘Αλβανία’ ονομαζόταν και η Σκοτία παλαιότερα. Albany υπάρχει στις Η.Π.Α και στην Αυστραλία. Πρόκειται ασφαλώς για συνωνυμίες. Χρειάζεται επομένως μία προσεκτική μελέτη των πηγών, ώστε να μην πέφτουμε σε σφάλματα και να καταλάβουμε το τι πραγματικά εννοεί και θέλει να πει ο κάθε συγγραφέας.
Ας δούμε κάτι ακόμα για τον Χαλκοκονδύλη. Τι είπε ο Χαλκοκονδύλης; «Καθόλου δεν συμφωνώ ότι οι Αλβανοί είναι ιλλυρικός λαός όπως λένε κάποιοι», εννοώντας όπως εξήγησα ότι δεν θα έπρεπε να θεωρηθούν οι Αλβανοί ως σλαβικό έθνος, αφού τους Σλάβους στην ουσία τους ονόμαζε Ιλλυριούς και όχι τους Αλβανούς. Τι είπε σε άλλο σημείο όμως; «Θα έπρεπε να θεωρήσουμε τους Αλβανούς ως ανήκοντες στους Μακεδόνες, παρά σε οποιοδήποτε άλλο από τα έθνη της οικουμένης.» (Αποδείξεις Ιστοριών, Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, Βιβλίο Β)
Είναι γνωστό ότι στη δυτική Μακεδονία αρχικά κατοικούσαν Ιλλυριοί, Βοτιαίοι και άλλοι λαοί (ενώ στα ανατολικά Θράκες και άλλοι). Θεωρούσε λοιπόν ο Χαλκοκονδύλης τους Αλβανούς ως απογόνους εκείνων των φυλών που κατοικούσαν παλαιότερα τις δυτικές περιοχές της Μακεδονίας, δηλαδή των Ιλλυριών!!!
Αξίζει εδώ να πω ότι Έλληνες και Αλβανοί είναι οι παλαιότεροι κάτοικοι της βαλκανικής χερσονήσου. Οι Σέρβοι - και γενικότερα οι Σλάβοι - είναι επήλυδες. Οι Σέρβοι σχετίζονται με ένα σλαβικό/αλανικό φύλο από την περιοχή στα βόρεια του Καύκασου, τους Σέρβους, που ένας κλάδος τους έφτασαν στα Βαλκάνια και ένας κλάδος τους στην κεντρική Ευρώπη, οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι απόγονοι των Δρογουβιτών (Δρογουβίτες/Δρουγουβίτες/Ντρεγόβιτσοι) που ήρθαν στην περιοχή από τις περιοχές της Λευκορωσίας, κ.α.
Ο Κροάτης ιστορικός και πολιτικός Milan von Šufflay (1879-1931), όπως και ο Σέρβος εθνολόγος Jovan Erdeljanović - θεωρούσε τους Αλβανούς ως γηγενής στην Αλβανία και απόγονους των Ιλλυριών, ενώ ο γνωστός Τσέχος σλαβολόγος Konstantin Jireček που προαναφέραμε, αν και μεροληπτούσε υπέρ των Σλάβων, θεωρούσε τους Αλβανούς ως απόγονους των Ιλλυριών μεν, αλλά θεωρούσε ότι είχαν έρθει από βορειότερα, από τις ιλλυρικές φυλές που κατοικούσαν στην Δαλματία. Ανάμεσα στα γραπτά του Šufflay τα σχετικά με τους Αλβανούς, είναι τα “Povijest severnih Arbanasa” (Η ιστορία των βόρειων Αλβανών), που εκδόθηκε στο Βελιγράδι το 1924, το “Städte und Burgen Albaniens hauptsächlich während des Mittelalters” (Οι Πόλεις και τα Φρούρια της Αλβανίας, Πρωταρχικά κατά τη διάρκεια των Μεσαιωνικών Χρόνων), που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1924, και το “Srbi i Arbanasi: njihova simbioza u srednjem vjeku” (Σέρβοι και Αλβανοί: Η συμβίωση τους κατά τα Μεσαιωνικά Χρόνια), που εκδόθηκε στο Βελιγράδι το 1925, καθώς και μία μεγάλη σειρά άρθρων. Μαζί με τους Ludwig von Thallóczy και Konstantin Jireček, εξέδοσε τη σημαντική δίτομη συλλογή αλβανικών ιστορικών κειμένων με τίτλο ‘Acta et diplomata res Albaniae mediae aetatis illustrantia’ (Πράξεις και Διπλωματικές Υποθέσεις που εξιστορούν τα μεσαιωνικά χρόνια στην Αλβανία), που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1913 και το 1918 ο δεύτερος τόμος, καλύπτοντας τα χρόνια από το 344 έως το 1406 μ.Χ.
Ας δούμε τώρα ένα μικρό κομμάτι ενός άρθρου που έγραψε ο Šufflay σε μία Βιεννέζικη εφημερίδα τον Νοέμβριο του 1912, όταν οι σερβικές στρατιωτικές δυνάμεις είχαν κατακτήσει το Κόσοβο και ένα μεγάλο μέρος της σημερινής Αλβανίας:
«Οι Σέρβοι πολιτικοί θα ήταν καλύτερο να μην αναφέρουν ιστορικές απαιτήσεις στο κυριότερο αλβανικό λιμάνι, αυτό του Δυρραχίου (Durrës), που προτίθενται να το κατακτήσουν… Σε ιστορικά γραπτά, η ‘Αλβανία’ έγινε τότε ένας συμβατικός όρος, αναφερόμενη στην ορθογώνια ορεινή περιοχή ανάμεσα στο Τίβαρ, Πρίζρεν, Οχρίδα και Βαλόνα (Αυλώνα). Αυτή είναι η περιοχή στην οποία οι αυτόχθονες λαοί (Ιλλυριοί, Θράκες) βρέθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά υπό την εξουσία νέων (κρατικών) σχηματισμών από Έλληνες, Ρωμαίους και Σλάβους, όπως ο κισσός εξαπλώνεται πάνω στα γρανιτένια μνημεία ενός πρώην μεγάλου έθνους, οι Ιλλυριοί. Η λέξη ‘Αλβανία’ έχει χρησιμοποιηθεί ώστε να περιγράψει το μέσο αυτής της ορθογώνιας περιοχής από τα παλιά ιλλυρικά χρόνια…Αυτή η περιοχή ήταν πάντα μία παραμεθόρια περιοχή στην ουσία, ένα όριο ανάμεσα σε γλώσσες, θρησκείες και πολιτικές δυνάμεις. Ήταν ένα προϊόν ανατολής και δύσης, μία συγχώνευση των λιμανιών των Λατίνων και των Ελλήνων, ή ένα αμάγαλμα του Ρωμαϊκού και του Βυζαντινού κόσμου, που ήταν σε ευθεία επαφή με τους βάρβαρους - οι αυτόχθονες Αλβανοί και οι κατακτητές Σλάβοι…» (Das mittelalterliche Albanien, Neue Freie Presse, Vienna, 28 November 1912, p. 26 & reprinted in Illyrisch-Albanische Forschungen, edited by Ludwig von Thallóczy, Volume 1 (München & Leipzig: Düncker & Humblot, 1916), p. 282-287)
«… οι Ιλλυριοί, ένα μεγάλο και ισχυρό έθνος που ζούσε στην Αδριατική Θάλασσα, από τον Πάδο ως τον Αμβρακικό Κόλπο, και προς τα βόρεια ως τον Δούναβη…Ο Αππιανός σημειώνει ξεκάθαρα ότι οι Παννόνιοι ήταν Ιλλυριοί. Οι Ίστριοι, οι Ιάποδες, οι Δαλμάτες, οι Λιβουρνοί, οι Δάρδανοι, οι Αρδιαίοι, οι Αυταριάτες, με λίγα λόγια, όλοι οι λαοί προς τα Κεραύνια Όρη θεωρούνται Ιλλυριοί. Αλλά επίσης κατοικούσαν σε ευρύα έκταση περιοχές της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας. Μόνο ένα μικρό ποσοστό της Μακεδονίας κατοικούνταν από τους Έλληνες. Η πλειονότητα του πληθυσμού ήταν Ιλλυριοί και Θράκες. Οι Δασσαρέτες, οι Λυγκηστές, οι Βρύγες ή Φρύγες, οι Πελάγονες, οι Εορδοί, οι Ελιμιότες, οι Ατιντάνες, οι κάτοικοι γύρω από την Κανταβία, την Πέλλα, την Έδεσσα, τη Βέροια, έχουν όλοι αναφερθεί ως Ιλλυριοί. Σε μία μεγάλη έκταση, ήταν σχεδόν μόνο οι πόλεις στις ακτές που είχαν Έλληνες κατοίκους…Τον καιρό του Στράβωνα, οι βάρβαροι κατοικούσαν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, και αναφέρει ότι Θράκες κατοικούσαν στη Μακεδονία και σε κομμάτια της Θεσσαλίας εκείνον τον καιρό. Οι Ιλλυριοί και οι Θράκες ήταν πάντα μεγάλοι λαοί στην Ευρώπη.» (Johann Thunmann, Über die Geschichte und Sprache der Albaner und der Wlachen, (Leipzig 1774); Translated from the German by Robert Elsie.)
Η προσπάθεια των Ελλήνων και των Σέρβων εθνικιστών να αποδείξουν ότι οι Αλβανοί δεν είναι απόγονοι των Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από τα βιβλία του Χαλκοκονδύλη, πέφτει στο κενό. Οι Αλβανοί όμως ήταν Ιλλυριοί. Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Παλαιολόγος, στον επιτάφιο προς τον αυτάδελφό του Θεόδωρο Παλαιολόγο, μας δίνει αξιοπρόσεκτες πληροφορίες για την μετοίκηση χιλιάδων Αλβανών στην Πελοπόννησο, τους οποίους αποκαλεί ‘Ιλλυριούς’, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τα ζώα τους όπως χαρακτηρηστικά λέει: «Αλλά και Ιλλυριοί, περίπου μία μυριάδα, αθρόοι μετοίκησαν με τα παιδιά και τις γυναίκες και τα ζώα τους…» (Λάμπρου: «Παλαιολόγεια και Πελοποννησιακά», τ. Β, σ. 41–42)
Στον σατυρικό διάλογο ‘Ταξίδι στον Άδη’ (Επιδημία Μάζαρι εν Άδου) του βυζαντινού Μάξιμου Μάζαρι, ο συγγραφέας περιγράφει τις επτά γλωσσικές–πολιτισμικές κοινότητες που κατοικούν από κοινού (οικεί αναμίξ γένη) το 1415 στην Πελοπόννησο: Λακεδαίμονες (Μανιάτες), Ιταλοί, Πελοποννήσιοι (Μοραΐτες), Σθλαβίνοι, (Σλάβοι) Ιλλυριοί (Αρβανίτες), Αιγύπτιοι (Τσιγγάνοι) και Ιουδαίοι (Εβραίοι). (D. Α. Zakythinos, Le Despotat grec de Morée, II Athènes 1953, σελ. 1.) 
---------------------------------------------------------------------------------

ΤΥΧΕΡΟ ΕΒΡΟΥ 19-9-2017 ΚΑΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ [Kotsios Kotskas στο F.B.]
 ----------------------------------------------------------------------------