Η ΑΡΧΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ; -ΜΟΛΟΣΟΙ.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ; 
------------------------------------------------------------------------------- 

Οι Ηπειρωτες ηταν ενα πελασγικο φυλο (μειγμα Πελασγων, Ιλλυριων και Ελληνων) που σιγα σιγα εξελληνισθηκε. 
------------------------------------------------------------------------------
Ο ορος βαρβαρος χρησιμοποιειτο για τους Πελασγους, τους Μακεδονες και τους Ηπειρωτες με φυλετικη-γλωσσικη εννοια και οχι πολιτισμικη
-------------------------------------------------------------------------------
Το μαντειο της Δωδωνης δεν ηταν ελληνικο, αλλα πελασγικο και η γλωσσα των ιερειων ηταν η πελασγικη  

 -------------------------------------
ΣΚΥΛΑΚΟΣ ΚΑΡΥΑΝΔΕΩΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΛΙΒΥΗΣ 
--------------------------------------------------------------------
ΑΜΒΡΑΚΙΑ. Μετὰ δὲ Μολοττίαν Ἀμβρακία πό-
λις Ἑλληνίς· ἀπέχει δὲ αὕτη ἀπὸ θαλάττης στάδια π. 
Ἔστι δὲ καὶ ἐπὶ θαλάττης τεῖχος καὶ λιμὴν κλειστός. 
Ἐντεῦθεν ἄρχεται ἡ Ἑλλὰς συνεχὴς εἶναι μέχρι Πη- 
νειοῦ ποταμοῦ καὶ Ὁμολίου Μαγνητικῆς πόλεως, ἥ 
ἐστι παρὰ τὸν ποταμόν. Παράπλους δὲ τῆς Ἀμβρα-
κίας σταδίων ρκ. 
--------------------------------------------------------------------  


.Γράφοντας ο Πλούταρχος τον βίο του Πύρρου αναφέρει όπως είναι λογικό,γιατί έτσι έγινε,ότι μεγάλωσε στην αυλή του Ιλλυριού βασιλιά Γλαυκία.-Ο Πύρρος μάλιστα κινδύνευε διπλά,μιας και στο εσωτερικό της Ηπείρου υπήρχαν έριδες και δολοπλοκίες!Με αποκορύφωμα την εκδίωξη και εξόντωση των Αιακίδων,μερικοί πιστοί στους Αιακίδες παίρνουν τον Πύρρο για να τον γλιτώσουν από το φονικό!
Στασιασάντες δ' οι Μολοσσοί και των Αιακίδων αποβαλόντες,εκάλεσαν εις τον θρόνον τους υιούς του Νεοπτόλεμου,και οι μεν φίλοι του Αιακίδου συλληφθέντες εφονεύθησαν ,τον δε Πύρρο έτι νήπιον όντα,και ζητούμενο από τον εχθρό,εκλέψαντες ο Ανδροκλής και ο Άγγελος,έφυγον......
σελίδα 192,Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι. / Μετάφρασις υπό Α. Ρ. Ραγκαβή, Τ. Δ': Αριστείδης- Μάριος Κάτων- Φιλοποίμην- Φλαμινίνος- Πύρρος- Μάριος. Εν Αθήναις: Τύποις Διονυσίου Κορομηλά, 1865 
------------------------------------------------------------------------------- 
Ο Αριστοτελης εννοει οτι η κοιτιδα των Ελληνων ειναι η Ηπειρος (''αρχεγονος Ελλας η Ηπειρος), οχι οτι η Ηπειρος ειναι ελληνικη. Ομοιως και ο Μπαμπινιωτης λεει οτι οι Ελληνες ηρθαν απο τις ουγγρικες πεδιαδες στην Ελλαδα. Αυτο δεν σημαινει οτι οι ουγγρικες πεδιαδες ειναι ελληνικες!!! Αν δεχθουμε τη συμβατικη ινδοευρωπαικη θεωρια και τη συνδυασουμε με τα παραμυθια του Ηροδοτου περι Δωριεων που δηθεν κατεβηκαν και απο Πινδο ηρθαν στη Μακεδονια, τοτε αυτο και μονο του απορριπτει την ελληνικοτητα των Ηπειρωτων. Οι Δωριεις κατεβηκαν απο τις ουγγρικες πεδιαδες στην Ηπειρο και απο εκει στη Μακεδονια! Αρα οι Δωριεις ηταν περαστικοι στην Ηπειρο, που σημαινει οτι οι Ηπειρωτες δεν ηταν Δωριεις!!!
Και κατι αλλο. Απο τη μια λετε οτι οι Ηπειρωτες ηταν Δωριεις κατα τον Ηροδοτο, και μετα λετε οτι οι Ηπειρωτες δεν μιλουσαν δωρικα, αλλα μια ελληνικη βορειοδυτικη διαλεκτο. Και μετα φερνετε αποσπασμα του Στραβωνα οτι οι Ηπειρωτες και οι Μακεδονες ηταν ομογλωσσοι. Αλλα για τους Μακεδονες λετε οτι ειναι Δωριεις!
Συμπρερασμα: Ουτε ξερετε τι λετε!!!
-------------------------------------------------------------------------------
2. Περι Σελλων και δηθεν Ελληνων
Ο προιστοριολογος-σημιτολογος Ν. Ελευθεριαδης σε βιβλιο που εξεδωσε ο εκδοτικος οικος Καδμος γραφει: ''Οι Ελληνισται συγχεοντες τους Σελλους ή Ελλους της Δωδωνης με τους Ελληνας, ως αρχικην κοιτιδα των Ελληνων εξελαβον την Ηπειρον. Κατα Στεφανον δε τον Βυζαντιον ''Ελλοπια χωριον Ευβοιας (προς βορραν η ανω Ευβοια) και αυτη η νησος απο Ελλοπος. Ελεγετο και η περι Δωδωνην χωρα Ελλοπια, ης οι οικητορες Ελλοι και Σελλοι. Έστι και πολις περι Δολοπιαν και χωρα περι Θεσπιας''. Εν ταις λεξεσιν Ελλ-οψ και Ελλοπ-ία αι τελευταιαι συλλαβαι 0ψ, -οπία θεωρουνται και ειναι πραγματι απλαιμκαταλήξεις και η ριζα ειναι κυριως Ελλ, ητις ως εξηγηθησεται, σημαινει το υψηλον και Ελληνες ή Ελλοπες και Έλ-ινοι ή Ελίνοι (υψηλοί) και Αλουανοί (Αλβανοί) Αλανοί, και Βυλλίονες ήτοι Ουελλίονες, ως Αλουανίσ κτλ (η υψηλή χωρα) ειναι ταυτοσημα. Αλλ' εξ τουτων ουδολως αποδεικνυεται οτι και η αρχικη κοιτις των Ελληνων δεον να θεωρειται η Ηπειρος και ιδια η περι την Δωδωνην χωραν. Η Ηπειρος διατελειν χωρα αγνωστος κατα την χαλκην ακομα εποχην και το μονο γνωστον ειναι οτι ητο και αυτη χωρα πελασγικη και εξ αυτης ωρμηθησαν πολυαριθμα φυλα απολιτιστων ορεσιβιων ανθρωπων προς διαφορα σημεια της Ελλαδος. Η ιστορια της Ηπειρου αρχεται κυριως μετα την 9η εκατονταετια π.Χ. δια του ελληνικου εποικισμου κατα τας ακτας αυτης πολεων Ελληνικων κυριως υπο των Κορινθιων. Καθ' ον χρονον η αλλη Ελλας ελληνιζε (= εννοει οτι εξελληνιζοταν απο την αφιξη των Ελληνων απο βορρα), η Ηπειρος διετελει ακομη την πελασγικην της χροιαν. Οι Ελληνες και ο ελληνικος κοσμος ως νεον εθνος και νεα ιδεα και νεος βιος και πολιτισμος δεν ηδυνατο να προελθωσιν εξ Ηπειρου, αποτελουσης μερος της Ιλλυριας''. 
-------------------------------------------------------------------------------

Η Ήπειρος ήταν μία αρχαία περιοχή της Ελλάδας, ευρισκόμενη εκεί που τώρα είναι η Αλβανία και η βορειο-δυτική Ελλάδα, με την Ιλλυρία στα βόρεια, τα βουνά της Πίνδου στα ανατολικά, και τον κόλπο της Αμβρακίας στα νότια (κοντά στην Πρέβεζα). Η περιοχή ήταν βαρβαρική στα νεότερα ελληνικά χρόνια και διάσιμη κυρίως για το μαντείο της Δοδόνης (στη νότια Ήπειρο) με την ιερή του βελανιδιά και τη λατρεία του Δία. Στο μαντείο αυτό προσέφευγαν πολύ στα αρχαία χρόνια. Η περιοχή ελληνοποιήθηκε μέσω των επαφών με την Κέρκυρα και την Αμβρακία, αλλά δεν απέκτησε σημασία μέχρι που ο Αλέξανδρος, βασιλιάς της Μολοσσίας (στην Ήπειρο) και κουνιάδος του Φιλίππου του 2ου της Μακεδονίας ένωσε τους Ηπειρώτες.» (Academic American encyclopedia, Volume 7, Charles W. Fornara, Grolier, 1997)
«Οι κάτοικοι δεν ήταν Έλληνες και οι κύριες φυλές ήταν οι Θεσπρωτοί, οι Χάονες και οι Μολοσσοί. Η Ήπειρος δεν έπαιξε κάποιον σημαντικό ρόλο στην ιστορία εκτός από την περίοδο του βασιλιά Πύρρου, ένας ιδιοτελής ο οποίος απλώς χρησιμοποίησε το βασίλειο που κληρονόμησε ως ένα αρχικό σημείο για τις μεγαλεπήβολες πρωτοβουλίες του. Η γνώση για τη χώρα έφτασε στους Έλληνες από…Κατά τη διάρκεια του 5ου αιώνα Π.Χ. οι Ηπειρώτες ασχολήθηκαν με τα ελληνικά πολιτικά πράγματα και άρχισαν να εξελληνίζονται. Αυτό αποτέλεσε την αιτία να κατευθύνουν τη γενεαλογία των βασιλικών τους οικογενειών πίσω στον χρόνο, στην ελληνική μυθική περίοδο.» (Martin Persson Nilsson, Cults, myths, oracles, and politics in ancient Greece: with two appendices : the Ionian phylae, the phratries, P. Åström, 1986, p. 105) 
------------------------------------------------------------------------------ 
• Reply•Share ›
Οι Ηπειρώτες όμως - ή τουλάχιστον μέρος αυτών - ήταν Ιλλυριοί: «Εάν αναλογιστεί κάποιος την αρχαιότητα αυτής της φυλής [της αλβανικής], η οποία προϋπήρξε όλων των άλλων της ιλλυρικής χερσονήσου, πείθεται ότι η ένδοξη φάλαγγα του Αλέξανδρου άντλησε την κυριότερη ισχή της από αυτούς τους ορεινούς ανθρώπους. Αυτοί είναι τους οποίους αναφέρουν οι ιστορικοί με το αόριστο όνομα ‘Ηπειρώτες’. Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι οι πατέρες τους, φρουροί τους οποίους ο Αλέξανδρος μπόρεσε να αποσπάσει από το μικρό του στράτευμα, όφειλαν να επιτηρούν διά της φρίκης του ονόματος τους τις πολυκατοικημένες πόλεις της Ασσυρίας, της Περσίας, τις οποίες ο νέος νικητής είχε μόλις κατακτήσει.» (Revue des deux Mondes, Decembre 1878) 
-------------------------------------------------------------------------------- 
Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς όπως ο Εκαταίος, ο Στράβων, ο Θουκυδίδης και άλλοι θεωρούσαν τους Ηπειρώτες βαρβάρους (έστω και πολιτισμικά αν όχι φυλετικά) και δεν θεωρούσαν την Ήπειρο μέρος της Ελλάδας, ασχέτως αν στους κατοίκους της συμπεριλαμβανόταν και Έλληνες, ασχέτως αν υπήρχαν ελληνικές αποικίες (π.χ. Επίδαμνος κ.α.). Ο Εκαταίος μιλάει για «Θράκες, Ιλλυριούς και Ηπειρώτες», άρα θεωρεί τους Ηπειρώτες ως ξεχωριστή εθνότητα, ενώ παρακάτω γράφει: «και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θράκες και τινά μέρη της Θεσσαλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας τα άνω Θεσπρωτοί…Ηπειρωτικά έθνη». Και ο Στράβων γράφει ότι «η δ’ ουν Βοιωτία, πρότερον μεν υπό βαρβάρων ωκείτο Αόνων και Τεμμίκων και Λελέγων και Υάντων..ως δ’ αύτως υπό Θρακών και Πελασγών».
Οι Ηπειρώτες (όσο και μέρος των Μακεδόνων) ήταν γραικοφωνήσαντες Πελασγοί ή Ιλλυριοί. Από την γλώσσα των Ηπειρωτών ελάχιστες λέξεις έχουν βρεθεί, που δύσκολα μπορούν να αποδειχθούν αν είναι ελληνικές ή αλβανικές, όπως οι λέξεις άσπετος, δάξα, λυρτόν, πελειούς. Το όνομα πελειούς είναι η λέξη πέλιος που σήμαινε γέροντας στη γλώσσα των Θεσπρωτών (στα αλβανικά «πλακ» σημαίνει γέροντας). Στα Ηπειρωτικά η λέξη «δάξα» σήμαινε θάλασσα (στα αλβανικά det σημαίνει θάλλασα), από όπου προήλθε και το όνομα της θεάς Θέτιδος (det > Θέτις) με τροπή του θ σε δ, όπως συμβαίνει και στη Μακεδονική. 

 Η λέξη «Άσπετος» ήταν όνομα του Αχιλλέα (στα αλβανικά «σπέιτε» σημαίνει γρήγορος), αφού ο Αχιλλέας στον Όμηρο ονομάζεται «έχοντας γρήγορα πόδια». Είτε η λέξη αυτή είναι αρχαία αλβανική/Ιλλυρική είτε προέρχεται από την ελληνική λέξη άσπευστος (το α επιτατικό), δηλαδή πολύ γρήγορος, από όπου προήλθε και το αλβανικό σπέιτε.  
http://borioipirotis.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html
----------------------------------------------------------------------------- 
ΤΥΧΕΡΟ ΕΒΡΟΥ 17-5-2017 ΚΑΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ  [Κotsios Kotskas sto F.B.] 
-------------------------------------------------------------------------------